Blog Monique | ‘Nooit gedacht dat ik als enige zou overblijven’

Niemand heeft vandaag nog zijn naam genoemd en het irriteert me mateloos. Eigenlijk maakt het me verdrietig, maar ik wil niet huilen.

Mijn schoonzus stuurt een hartje en Bas appt me met lieve woorden. Lief dat ze er aan denken, maar zijn naam komt er niet in voor.

Ons kindje was krap 20 weken toen hij geboren werd. Te vroeg en te klein. Maar helemaal compleet.

Ervaring delen

Ik realiseer me dat ik deze ervaring met niemand anders deel dan met Richard. De dagen in het ziekenhuis. En dat ik zo graag even zou vragen hoe het ook alweer allemaal ging toen. Ik weet het feilloos, daar niet van. Maar toch… ik had koorts en was ziek.  

Richard heeft het heel anders ervaren, dat kan niet anders. Hij was bang om mij te verliezen. Dat weet ik door hoe hij naar mij keek, en later sprak hij dat uit.

Ik niet, ik had een diep vertrouwen dat het met mij wel goedkwam en wilde alleen ons kindje vasthouden. Liefst nog een aantal weken als dat haalbaar was. Het zou zo fijn zijn als ik even kon vragen of hij er nog aan denkt.

Eenzaam

Vandaag vind ik het een eenzaam iets. De enige zijn die de herinnering nog levend houdt. Het korte moment dat we met zijn drietjes waren na de bevalling.

Nooit gedacht dat ik als enige zou overblijven. Op een vreemde manier is het troostend dat zijn vader nu bij hem is.

Herinneren en missen

Nu na al die jaren, hij zou veertien zijn, ben ik nieuwsgierig naar wie hij nu zou zijn. In mijn dromen kom hij soms langs en lijkt dan altijd op zijn oudste broer Storm.

In de avond vertel ik Bas opnieuw over Boaz. Hij luistert met tranen in zijn ogen. Eindelijk wordt zijn naam genoemd en wordt het rustig van binnen. Een wee gevoel tussen herinneren en missen.

Op de foto boven het artikel staan Matteo en Storm

• Blog Monique | ‘Storm en Tom zijn vanaf die dag beste vrienden’

  Blog Monique | ‘Storm en Tom zijn vanaf die dag beste vrienden’

• Sigrids zoontje wordt stil geboren: ‘Ik droomde al dat Ties niet meer leefde’

  Sigrids zoontje wordt stil geboren: ‘Ik droomde al dat Ties niet meer leefde’