Blog Monique | ‘Storm en Tom zijn vanaf die dag beste vrienden’

Tom is ziek. Hij is vijftien, wankel op zijn pootjes en blind aan een oog. Het is de kat van Storm, de kat die alles heeft meegemaakt en weet van toen.

Beste vrienden

Het is geen toeval dat Tom net zo oud is als Dominic. Storm mocht als grote broer een eigen kat om voor te zorgen en hij koos Tom. Zij zijn vanaf die dag beste vrienden. Tom slaapt bij Storm en als Storm niet thuis is, klaagt Tom luidkeels. Aandacht van mij of iemand anders verandert daar niets aan, hij wil bij Storm zijn.

In de keuken vertel ik Storm dat ik mij zorgen maak om Tom. Storm kijkt me niet aan en gaat verder met zijn brood smeren. Ik raak Storm even aan bij zijn schouder maar hij draait zich van mij af. Ik leun tegen de aanrecht en kijk naar hem. Hij is opeens zo groot, achttien jaar.

Pijnlijke stilte

En dan zegt hij: “Als jullie maar niets doen zonder mij erbij.” Ik zeg dat ik hem uiteraard in alles betrek en dat hij overal bij kan zijn. Dat we niets doen zonder hem. De stilte erna is pijnlijk en even vraag ik me af of er iets is dat ik eerder over het hoofd zag. Dat Storm niet van onverwachte dingen houdt, niet tegen verrassingen kan. Raakt dat aan zijn eerdere verlies? En het naderende verlies van Tom?

Dan draait Storm zich om en vraagt wat ik nou eigenlijk sta te doen daar. Hij is zichtbaar geïrriteerd. Ik loop de keuken uit en geef hem ruimte. Letterlijk. Het is lastig voor hem om zoveel te voelen als je ooit besloot om niet meer te huilen. Het liefste wil ik Storm vastpakken en knuffelen. Maar dat laat hij al lang niet meer toe.

Opluchting

Storm is snel groot geworden. Ondanks mijn oplettende ‘jij moet vooral kind kunnen zijn’-houding. En ik weet dat het inherent is aan zijn grote verlies.

De dagen erna is Tom veel bij Storm. Het is lief om te zien hoe Storm zijn best doet. En Tom ook. Zijn blinde oog is niet langer ontstoken en hij reageert goed op zijn dieetvoer. Voor nu is het gevaar geweken. We zijn allemaal opgelucht.

En dan, uit het niets, geeft Storm mij een knuffel. Hij is een kop groter en ik zoek naar een plek in zijn armen. Voor even wil ik voor altijd zo blijven staan.

• Blog Arjan | 'Heb je het al een plekje kunnen geven?'

  Blog Arjan | 'Heb je het al een plekje kunnen geven?'

• Sigrids zoontje wordt stil geboren: ‘Ik droomde al dat Ties niet meer leefde’

  Sigrids zoontje wordt stil geboren: ‘Ik droomde al dat Ties niet meer leefde’