Blog Moniek | 'Het is tijd om de skelter van Wouter weg te doen'

Ik loop de hoek om richting de achterdeur van het huis van mijn ouders als ik hem ineens zie staan: Wouters skelter. In een flits schieten allerlei herinneringen door mijn hoofd. Zijn stralende gezicht toen hij de skelter cadeau kreeg voor zijn verjaardag. De stunts die hij met het ding uithaalde. Dat ik mee mocht rijden op het zitplankje naast hem. Dat ik dat al snel afleerde omdat het zo ongemakkelijk zat. Maar ook omdat hij het leuk vond om zijn zus de stuipen op het lijf te jagen door te gaan steigeren met het ding wanneer ik meereed. Allemaal dierbare herinneringen nu hij er niet meer is.

Het is vreemd om die skelter hier te zien staan, meer dan 25 jaar na zijn overlijden. Bij een ander huis en in een andere tuin dan waar hij opgroeide. Mijn ouders hebben de skelter lang bewaard. Om mijn jongere broertjes er een plezier mee te doen, maar ook omdat het zo’n tastbare herinnering is aan Wouter.

De tijd is gekomen om de skelter weg te doen. Even later zie ik een vader met een jong, wat verlegen knulletje de hoek omlopen. Hij heeft blonde haren, net als Wouter had. Als hij de skelter ziet gaat hij stralen. En ik zie dat het goed is zo. Er is een nieuw jongetje wat nieuwe avonturen gaat beleven met deze skelter. Wat ben ik dankbaar dat ik dit moment toevallig meepik.

Museum

Wanneer ruim je de spullen van een overleden dierbare op? Het is een vraag waar veel achterblijvers mee worstelen. Wanneer je er heel snel mee begint, kan het voelen alsof je niet genoeg van de ander gehouden hebt. Doe je het te langzaam, dan loop je het risico dat er een soort museum van je overleden dierbare ontstaat waar je moeilijk afscheid van kunt nemen en waardoor je ook in het verleden kunt blijven hangen.

Soms is het antwoord op deze vraag heel makkelijk. Een kamer in een verzorgingstehuis moet leeggeruimd worden of je ouderlijk huis verkocht. Maar soms is deze vraag ook veel moeilijker te beantwoorden, bijvoorbeeld wanneer je een kind verliest en alles in jou schreeuwt om de kamer zoveel mogelijk intact te houden.

Speelgoedautootje

Als rouwtherapeut is mijn advies om het, wanneer je de keus hebt, te doen wanneer jij er klaar voor bent. Niet wanneer jij vindt dat het moet en niet wanneer een ander je zegt dat jij dat moet doen. Maar op het moment dat jij voelt dat je eraan toe bent. Begin stukje bij beetje. Stop op het moment dat het te zwaar wordt. Vraag hulp als jij dat wilt. Sommige dingen kunnen gelijk weg. Andere dingen kunnen in een doos op zolder, zodat je er later nog eens naar kunt kijken en alsnog kunt beslissen of je het wilt bewaren of niet. En het is goed om ook een aantal dingen te bewaren als tastbare herinnering aan de persoon die je zo lief is.

In mijn huis heeft het favoriete speelgoedautootje van Wouter een ereplaats. En iedere keer dat ik hem zie tovert hij een glimlach op mijn gezicht en denk ik: ‘Dag lieve broer. Ik mis je nog steeds.’

• Blog Moniek | ‘Mijn man is jarig op de sterfdag van Wouter’

  Blog Moniek | ‘Mijn man is jarig op de sterfdag van Wouter’

• Dagboek Catharina #5 | 'Ik kan me er niet bij neerleggen'

  Dagboek Catharina #5 | 'Ik kan me er niet bij neerleggen'