Blog Jurgen | 'Ik heb geen vrienden, en dat is oké'

Hèhè, eindelijk iemand die er op tv voor uit durft te komen dat hij geen vrienden heeft. Ik zal vast niet de enige zijn die dat denkt.

Zomaar een doordeweekse avond, niets op de planning. Ik doe mijn joggingpak aan en wurm me tussen de honden die al op de bank liggen. Heerlijk. Ik pak de afstandsbediening en ga op zoek naar een programma op tv waar ik mijn gedachten bij kan houden. Dat valt dus niet mee. 465 zenders en het is alsof iedereen tegelijkertijd het reclameblok erin gooit.

Wat een lol

Dan kom ik bij een programma waar je ook niet echt je gedachten voor aan hoeft te zetten. Vier volwassen mannen aan een tafel met kantinepraat die bij tijd en wijlen de gemoederen in Nederland hoog laat oplopen. Ik ben het zeker niet altijd eens met wat ze uitkramen, maar vind de snelheid van het programma wel prettig. Heel veel onderwerpen gepropt in een korte tijd en het schiet van links naar rechts (af en toe letterlijk).

Nu zit er een man die openlijk ervoor uitkomt dat hij in zijn privésituatie geen vrienden heeft. Nou nou, dat is een schot voor open goal. Wat een lol zeg. Geen vrienden! “Wie bel je dan als je een lekke band hebt? De ANWB of mijn moeder?”

Moet je nu medelijden hebben met mij als persoon? Nee, zeker niet

Ik word er boos om. Is dit zo raar dan? Geen vrienden, of dat je ze in ieder geval op drie vingers kunt tellen? Ik snap heel de hilariteit niet om dit onderwerp. Misschien wel omdat ik zelf ook weinig tot geen vrienden heb. Ik moet eerlijk zeggen dat ik het na het overlijden van Luna allemaal wel goed vind zo. In het begin ga je nog op zoek naar antwoorden waarom je niet meer uitgenodigd wordt op een verjaardag of zomaar voor een bakje koffie, maar hoe meer jaren er verstrijken hoe meer ik het loslaat. Ik maak er wel eens thuis grapjes over tegen mijn vrouw Karin en dochter Senna. “Als papa doodgaat, kunnen jullie het allerkleinste zaaltje boeken bij het crematorium. Als jullie en de twee hondjes er maar in kunnen.”

Omslagpunt

Moet je nu medelijden hebben met mij als persoon? Nee, zeker niet. Ik kies voor deze ‘eenzaamheid’ en bepaal zelf met wie ik mijn lief en leed deel. Ik kan nog steeds mezelf heel goed uitdrukken en ben, vind ik zelf, redelijk getalenteerd. Als ik goed mijn best doe kan ik ook heel begripvol en behulpzaam uit de hoek komen.

Ik hoop dat mensen beseffen dat het soms ook een onbewuste keuze is om zonder vrienden door het leven te gaan. Iets wat geleidelijk is ontstaan, en waar niks mis mee is. Bij mij is het overlijden van Luna zeker het omslagpunt in mijn leven geweest, of ik hier spijt van heb? En ik het anders had willen doen? NEE.

Vrienden worden kennissen, en daar is toch ook niks mis mee. Ik kan iedereen recht in de ogen kijken en probeer op mijn manier te genieten van de kleine dingen. Ik doe mijn best om mijn kennissen niet teleur te stellen en stel me zo sociaal mogelijk op. Misschien is mijn grootste troost wel dat Luna in haar korte leventje ook haar vrienden op vijf vingers kon tellen.

Ik ben één van die vijf vrienden en ben er supertrots op ook 💖🌛.

Cadeau van de EO voor jou: gratis tegeltje
Wie je ook mist, wat blijft is liefde. Geef die liefde vorm met het gratis tegeltje van Ik mis je en EO: een tastbare herinnering. Vraag de tegel hier aan.