Blog Eva | ‘Soms is samen zijn het enige wat telt’

Ik heb niet per se een hekel aan schoonmaken. Met een muziekje aan en de hulp van mijn kleine meisje Anne kan het zelfs nog gezellig zijn ook. Er staat vandaag aardig wat op het programma: twee toiletten poetsen, de badkamer soppen, bedden verschonen, was opvouwen, stofzuigen en dweilen.

Wasmanden

De bedden afhalen is een groot feest. Anne verstopt zich onder de lakens en als ze er onder uit komt zegt ze “kiekie”, een soort kiekeboe. Daarna rent ze weg en verwacht ze een dikke knuffel. Natuurlijk krijgt ze die van me.

Ik kijk naar de wasmanden en het valt me op dat de berg met was steeds rozer kleurt. Anne gebruikt meer kleren omdat ze inmiddels graag zelf eet en omdat dat ze groter wordt, is de wasmand sneller gevuld. Ik bedenk hoe het zou zijn als Joël zijn was erbij zou zitten. Donkere kleuren. Blauw, groen en rood. Spijkerbroekjes met gaten in de knieën, stoere shirts. Zou hij inmiddels al maat 122 gehad hebben? Ik zou het niet weten.

Toiletpot

De badkamer krijgt een grote beurt. Ondertussen is het gevaarlijk stil om het hoekje, ik roep Anne en hoor haar bij het toilet. Als ik een kijkje neem, zitten haar armen tot haar oksels in de toiletpot. Een grote glimlach op haar gezicht. Ik had beter eerst de wc kunnen schoonmaken, denk ik. Gelukkig is de douche inmiddels schoon, daar kan ze nu meteen onder.

‘Joël vond het prachtig en dat was even het enige wat telde’

Aangezien de was nog gevouwen moet worden, zet ik na het douchen de tv aan voor Anne. Op Youtube scroll ik met behulp van de zoekgeschiedenis naar een geschikt filmpje. Helemaal onderaan staat Color Car. Toen Joël ‘s ochtends nog bij mij in bed kroop, keken we altijd samen naar dat soort filmpjes. Eerst ging er een rode auto over de schans en riep er een kind: “RED”. Daarna een blauwe: “BLUE”. En dan een groene: “GREEN”. Dat konden ze een behoorlijke tijd zo volhouden. Ik had er niks mee, maar Joël vond het prachtig en dat was even het enige wat telde.

Veilig

Gelukkig heeft Anne nog niets met dit soort filmpjes. Terwijl ik Jokie en Jet typ, schiet er een steek door mijn hart. Als ik op ‘ok’  klik, is waarschijnlijk Color Car uit mijn zoekgeschiedenis verdwenen. Het laatste bewijs dat ik hier samen met Joël naar keek. Nog zo veilig en warm, samen in het grote bed. Maar moet dat een reden zijn om nu geen Jokie en Jet aan te zetten? Ik vind van niet, dus ik druk op ‘play’  en begin met het vouwen van de kleding uit de overvolle wasmanden.

Samen

Anne is het daar alleen niet mee eens. Ze pakt de afstandsbediening en geeft die aan mij terwijl ze met haar andere handje naar de tv wijst: ‘Die’. Daarmee bedoelt ze dat ik moet gaan zitten en samen met haar tv moet kijken. Ach, die was (en de rest van het huishouden) kan later ook wel. Samen kruipen we in het grote bed. Niet met color car maar met Jokie en Jet én met elkaar. Laat dát nou even het enige zijn wat telt.