Blog Esther | ‘Zijn mijn armen wel groot genoeg om mijn kinderen te beschermen?’

‘Mam, wat zijn thermo nog wat bommen?’, met grote ogen kijkt Isa mij aan. ‘Die man op de tv zegt dat Poetin die bommen wil gebruiken en die halen alle zuurstof uit de lucht. Mam, ik wil niet dood hoor!’ Een dikke traan rolt over haar wangen. ‘Kunnen we geen zuurstofmaskers kopen?’ Stijns aandacht is nu ook gevangen en kijkt mij vol schrik aan. 

Ik heb net een bak koffie gepakt en zet de tv op het ochtendjournaal, wat ik altijd doe in de ochtend. De kinderen kijken meestal met een half oog mee en met een half oog op TikTok. Ik was nog niet zo lang wakker en had moeite met schakelen.

Een paar dagen geleden is Rusland Oekraïne binnengevallen. Dit begint nu wel heel dichtbij te komen. Oekraïne wel of niet toelaten in de EU? Wat heeft dat voor consequenties? Waar is Poetin toe in staat? Is dit echt het begin van een derde wereldoorlog? Het houdt mij al een paar dagen bezig en ik probeer zoveel mogelijk informatie te vergaren om hier een goed antwoord op te kunnen geven, maar op thermobarische en kernwapens had ik mij nog niet voorbereid. Ik heb dan ook geen geruststellend antwoord. Ik ben er immers zelf ook niet gerust op. 

Echt leven

Na die ellendige periode van Corona was ik wel weer klaar om te gaan leven. Echt leven! En dat gunde ik mijn kinderen ook zo. Isa ging afgelopen weekend met haar vriendinnen naar de stad om een drankje te drinken op het terras (ze is nog geen 18 jaar) en ik werd blij van de foto met het stiekeme wijntje dat ze voor zich had staan. “Geniet er maar van lieverd!”, dacht ik. 

Ook Stijn was weer plannen aan het maken voor een bioscoopbezoek met een vriendje en ging afgelopen weekend schaatsen. En binnenkort naar Ajax, de favoriete voetbalclub van zijn vader. Eindelijk weer leuke dingen doen! Ik keek uit naar al die uitjes. 

En nu lijkt zelfs Corona een peulenschil vergeleken met de situatie waar we ons zorgen over moeten maken. Nu worden we geconfronteerd met de meest verschrikkelijke beelden van mensen die gewond op straat liggen, en tanks die willekeurig over auto’s heen rijden. Mensen die worden opgepakt omdat ze een bordje met de woorden ‘Peace’ omhooghouden en mannen en vrouwen met geweren en huilende kinderen. En ik, ik kan het momenteel niet uitleggen aan de kinderen. Ik kan ze niet geruststellen. Ze voelen ook mijn onbegrip en angst. Ook ik mis iemand die mij geruststelt en mij uitlegt dat ik mij geen zorgen hoef te maken. 

Weer zo’n moment dat ik Dennis vreselijk mis. Stel dat er nou echt een Derde Wereldoorlog uitbreekt? Dan zijn mijn armen niet groot genoeg om mijn kinderen te beschermen, en mijn geruststellende woorden zijn niet geruststellend genoeg. Dennis, dit moeten we samen doen! Gelukkig zie ik ook heel veel saamhorigheid door deze situatie. Laten we die gebruiken om Oekraïne te helpen en ervoor te zorgen dat iedereen weer snel verder kan met wat echt belangrijk is: Leven! 

• Blog Esther | 'Ik weet het zeker, Dennis is je eeuwig dankbaar'

  Blog Esther | 'Ik weet het zeker, Dennis is je eeuwig dankbaar'