Blog Esther | Dennis, mijn grote liefde, zal voor altijd 35 jaar blijven

Geen terrasje of koffie

Nadat ik de kinderen een kus heb gegeven, in de klas, loop ik de school uit. Het zonnetje schijnt en aan de lucht is geen wolkje te bekennen. Het is een mooie ochtend om met een kopje koffie in de tuin te zitten, of om met een vriendin een terrasje op te zoeken of te gaan hardlopen op het strand. Ik draai de straat in en vlak voor mijn huis keer ik om en rij door naar de begraafplaats in Alkmaar. Geen koffie, geen terrasje of mezelf in het zweet werken. Ik ga naar Dennis.

“Geen koffie, geen terrasje of mezelf in het zweet werken. Ik ga naar Dennis”

Ik loop door het oude gedeelte van de begraafplaats. Het is donker en een mooi onderhouden pad leidt mij naar het nieuwe gedeelte waar Dennis ligt. Het is een open plek waar de bomen nog niet de tijd hebben gehad om uit te groeien. Het zonnetje schijnt precies op het graf. Het mooiste moment van de dag om Dennis te bezoeken.

Terug in gedachten

Ik ga op het randje zitten en kijk naar de foto’s van Dennis met de kinderen. Sinds tijden vind ik de rust om even terug te gaan in mijn gedachten. Bijna vijf jaar geleden alweer… Stijn, die op de foto’s nog maar drie jaar is. Zijn guitige lach die me telkens weer doet smelten. Isa die stevig tegen Dennis aanleunt. Met haar zes jaar toen al een prachtige meid. Ze straalt.

“Dennis heeft al zoveel gemist”

Stijn wordt volgende week 8 jaar en Isa is begint al echt een puber te worden met haar 11 jaar. De kinderen zijn veranderd. Ze zijn zelfstandiger geworden, wijzer en hebben beiden een prachtige blije uitstraling.

Dennis blijft altijd 35 jaar

Het maakt met tegelijk ook heel verdrietig. Dennis heeft al zoveel gemist: Stijn die naar de basisschool gaat, zijn zwemdiploma’s haalde en zijn tanden wisselt. Isa die prachtige lange benen heeft gekregen, ontzettend mooi kan zingen en een groep leuke vriendinnen om haar heen heeft. Stijn leeft nu langer zonder vader, dan met. Isa dan, ze was nog jonger dan Stijn nu is. Er komt een tijd dat ze zelf Dennis komen opzoeken. Een tijd dat ze zelf de leeftijd bereiken van 35 jaar. Hun vader, die altijd 35 blijft. Geen rimpels, geen grijze haren, nog steeds een jong uiterlijk.

Ik ben inmiddels 37 jaar en de laatste jaren hebben mijn uiterlijk getekend. Ik ben ouder geworden. Ik heb meer rimpels gekregen en de eerste grijze haren worden zichtbaar. Ook ik zal over een jaar of tien zijn graf bezoeken en kijken naar mijn man, mijn grote liefde, die altijd 35 jaar zal blijven.

“De tijd gaat hard”

Het verschil is nu nog niet zo groot, maar hoe zal dat zijn als onze kinderen, vader en moeder worden en ik oma? Als ik de leeftijd van 60 jaar mag bereiken en bij het graf sta met mijn kinderen en kleinkinderen. Dan zal Dennis nog steeds die jonge man en vader zijn van 35 jaar.

Ik kijk op mijn horloge en zie dat het alweer tijd is om de kinderen uit school te halen. Onze kinderen. De tijd gaat hard en vandaag besef ik des te meer dat we moeten genieten.