Blog Esther | Alle ballen hoog houden

Het is bijna zeven jaar geleden dat Dennis overleed. Ik was overmand door verdriet. Bij de pakken neerzitten ging niet. Ik had immers twee kinderen groot te brengen. Ik probeerde zo goed mogelijk alle ballen hoog te houden. Ze gingen naar school, naar voetbal, af en toe zwemmen in het weekend en ze hadden uitjes met vrienden. We gingen zelfs met z’n drietjes op vakantie. Maar als je denkt dat dat een opgave was, dan heb je het mis. Het gaf me energie om als een normaal gezin te functioneren.

Ongelofelijk zwaar

Maar we zijn geen normaal gezin en zullen dat ook nooit meer worden. Het zijn juist de kleine simpele dingen die het zo ongelofelijk zwaar maken. Zelfs na zeven jaar lukt het me niet om alle ballen hoog te houden. En dat valt me zwaar. Iedere dag weer.

Mijn hart slaat over

Op de hoek van de tafel ligt een stapel papieren. Brieven die met de post zijn binnengekomen, formulieren van school en aantekeningen met dingen die nog moeten gebeuren. Isa komt thuis: ‘Mam, iedereen uit mijn klas moest deze week een vaccinatie halen. Wanneer moet ik?’ Mijn hart slaat over en mijn maag knijpt zich samen. Ik kijk snel in mijn agenda, maar zie niets staan. Ik herinner me de envelop die ik een tijdje geleden ontving over het Rijksvaccinatieprogramma.

Op de stapel

Op dat moment dat ik hem las, was ik bezig met het uitzoeken van een traktatie voor de verjaardag van Stijn die al twee maanden geleden had plaatsgevonden. De brief belandde op de stapel en ik beloofde mezelf er die avond naar te kijken. Maar die avond, toen de kids om 21.30 uur eindelijk op bed lagen, wilde ik de schoolfoto’s bestellen, die ook al veel te lang waren blijven liggen.

Sorry lieverd, ik ben het vergeten…

Ik viste de brief uit de stapel, opende ‘m en zocht naar de uiterste besteldatum. Dat was twee dagen geleden. Ik keek Isa schuldig aan. ‘Sorry lieverd, ik ben het vergeten….’ ‘Maahaaaam!!!!’ ‘Ik zal morgen bellen,’ zei ik en ik schreef de zoveelste actie op mijn veel te lange to-do-list. Ik moet nog steeds bellen.

De hele dag door ontvang ik app-jes

Om nog maar te zwijgen over Whatsapp. De hele dag door ontvang ik appjes. Niet alleen van vrienden waar ik leuke berichten van krijg, maar ook van ouders van vriendjes met verjaardagsaankondigingen of linkjes om in te schrijven voor een voetbaltoernooi. Je raadt het al, Stijn kan 9 van de 10 keer niet meedoen omdat ik te laat ben met inschrijven.

Te laat met betalen

Een verkeersboete werd drie keer zo hoog, omdat ik te laat was met betalen. En mijn beste vriendin moest het doen met een envelopje geld op haar verjaardag omdat ik me te laat realiseerde dat ze jarig was.

Deadline

De deadline voor mijn blogs krijg ik altijd netjes per e-mail aangekondigd van de redactie. Op de dag dat ik ze eindelijk in mijn agenda wil zetten, zie ik dat ik alweer een week te laat ben. Ik ontving gisteravond een lief berichtje. ‘Esther, kunnen we nog een blog van je verwachten of ben je even inspiratieloos?’ En zo zit ik vandaag te schrijven terwijl ik eigenlijk mijn vakantiefoto’s van 2014 van mijn telefoon af wilde halen.

Regelmatig laat ik wat ballen vallen

Stijn komt zo uit school en moet voetballen. Ik bedenk net dat zijn voetbalshirt nog in de was zit. De was die ik gisteren draaide zit nog nat in de machine. En zo kan ik nog wel uren doorgaan. De hele dag door ben ik bezig alle ballen hoog te houden. Soms lukt het, maar regelmatig laat ik wat ballen vallen.

Ruimte

Ik wil met deze blog de redactie bedanken voor hun geduld met me. Het is fijn om met zulke lieve mensen te mogen werken die me de ruimte geven om de ballen weer op te rapen en het opnieuw te proberen.