Blog Charlotte | Stilgezet in de tijd, opnieuw
3 april 2020 · 00:44
Update: 5 februari 2025 · 10:48
De Coronacrisis legt het alledaagse leven stil. Ook voor Charlotte en haar drie jongens, die rouwen om hun man en vader Koos. Zoekend naar een nieuwe balans, vindt ze iets wat deze onzekere tijd in een ander perspectief zet.
Niet wie ik dacht
Het is zondagavond. Mark Rutte verschijnt op de televisie voor een persconferentie. De jongens zitten naast mij op de bank. Ze herkennen hem. Van Lucky tv. De woorden van de minister-president worden naast mij vooral met grappige opgezette stemmetjes herhaald.
Maar de boodschap is allesbehalve grappig.
‘Kom de komende tijd niet te dicht bij elkaar in de buurt. Beperk je sociale contacten. En vanaf morgen gaan de scholen dicht.’ Het grijpt mij naar de keel.
Ik heb net alles onder controle. Het ritme waarin ik kan zorgen, rouwen, plezier hebben. Ik haak zo fijn aan bij het doorgaan van het alledaagse leven. De jongens die elke dag op tijd naar school moeten, mijn werkdag waar ik heerlijk even in andere omgeving ben, kopjes koffie met vriendinnen in het dorp en de nodige momenten voor mijzelf. Ik leun op de wereld om mij heen. En nu blijkt die wereld waar ik net weer wat vertrouwen in kreeg, toch niet te zijn wie ik dacht.
Opnieuw.
Stilgezet in de tijd
Twee dagen lang marcheer ik als een robot door het huis. Geef ik iedereen te eten, zet ik de jongens aan het schoolwerk. En tussendoor stromen de tranen en denk ik: ‘Ja maar… ik was nog niet op volle kracht, ik kan dit nog niet alleen.’
Dan voel ik langzaam ruimte ontstaan voor een ander perspectief: natuurlijk kunnen wij dit. Vijf jaar geleden toen Koos zijn diagnose kreeg is ons leven ook volledig onderuit gehaald. Niets klopte meer. We moesten onze agenda en al onze plannen en dromen bijstellen. Een onzekere toekomst tegemoet.
‘We genieten van de kleine dingen. Huilen om de kleine dingen.’
We leerden met vallen en opstaan hoe je door angst en onzekerheid heen, thuis je eigen wereld kunt creëren. Stilgezet in de tijd, de dagen één voor één doorleven. Genieten van de kleine dingen. Huilen om de kleine dingen.
Tent in de tuin
In de periode van Koos zijn ziek zijn maakten wij ook onze eigen wereld in de achtertuin. Zo wilden de jongens op avontuur. We haalden alle camping spullen uit de schuur en zetten de tent op in de tuin. Luchtbedden, slaapzakken, zelfs de hond mocht logeren in de tent. De jongens genoten ervan. En wij genoten met hen.
‘Het belangrijkste is blijven ademen.’
Dit moet lukken. Het belangrijkste is blijven ademen. En daarna een rustige en fijne omgeving creëren waar de jongens en ik het volhouden. En dan komen er vanzelf weer andere tijden aan. Want zo gaat dat, in het leven.
Meest gelezen
- Rinke en Ron vonden elkaar door Ik mis je: 'Ik was verliefd, maar zat ook volop in de rouw'
Nieuwe liefde na verlies
Rinke en Ron vonden elkaar door Ik mis je: 'Ik was verliefd, maar zat ook volop in de rouw'
- Binnen drie dagen verliest Carla haar ouders: ‘Ik kwam twee keer te laat om afscheid te nemen’
In de uitzending
Binnen drie dagen verliest Carla haar ouders: ‘Ik kwam twee keer te laat om afscheid te nemen’
- De kist en wat hij kan vertellen - van ecokarton tot blues
Hoe nabestaanden de kist van hun dierbaren vormgaven
De kist en wat hij kan vertellen - van ecokarton tot blues
Lees ook
- Blog Monique | ‘Weet je nog mama, toen papa echt boos was?’
Laatste blog van Monique
Blog Monique | ‘Weet je nog mama, toen papa echt boos was?’
- Joost Swinkels verliest zijn vader: 'Ik wist niet beter dan dat ik geen vader had'
Qmusic-dj Joost Swinkels mist zijn vader
Joost Swinkels verliest zijn vader: 'Ik wist niet beter dan dat ik geen vader had'
- Praten over de dood met kinderen: dit begrijpt een tiener/puber
Uitgelegd vanuit het psychologische ontwikkelingsperspectief
Praten over de dood met kinderen: dit begrijpt een tiener/puber
Ontvang bemoedigende artikelen & verhalen in je mailbox
We sturen je elke week een selectie van indrukwekkende verhalen en inspirerende artikelen.
Lees onze privacyverklaring.