Fotoblog Boukje | Details helpen bij rouw
30 november 2018 · 00:00
Update: 5 februari 2025 · 10:28
Boukje vindt het mooi hoe ze op een begrafenis ook details vast kan leggen. Omdat de rouwenden die vaak niet gezien hebben. Terwijl die details juist heel veel zeggen en bijdragen aan de mooie herinneringen.
Een hand. Een hand op iemands rug. Een hand die een papieren zakdoekje vasthoudt. De kleding is feestelijk zwart en grijs. Voor mij is deze foto verbonden met een uitvaart. De hand is van de weduwe.
De hand als detailfoto
Ik weet ook nog wanneer deze foto genomen is. Tijdens een toost rond de kist van Hans. Een toost met vrienden die allen samen met de weduwe rond de kist staan. Hans die midden tussen de mensen staat en waar nog afscheid van genomen kan worden tijdens de condoleance.
‘Het paste bij hem om het leven te vieren’
Een condoleance heeft een andere lading dan een afscheidsdienst. Ik zie hoe nabestaanden worden gecondoleerd. Ze worden omhelsd door velen die hun steunbetuiging komen geven aan het verlies. Tijdens deze condoleance rond Hans was er een feestelijke sfeer. Er werd alcohol geschonken en er werden luxe broodjes uitgeserveerd. We waren te gast in de orangerie van een kasteel. Het was tenslotte ook de geboortedag van Hans. Het paste bij hem om het leven te vieren en te zijn in een ambiance van grandeur. Natuurlijk mag er verdriet zijn, maar ook vrolijkheid. Het leven stopt niet voor de mensen die achter blijven. Zij eren hem en zullen vaak aan hem terugdenken.
‘De foto laat maar weinig zien zou je denken’
De foto van de hand laat maar weinig zien zou je denken, maar ik weet hoe open de weduwe was naar de vrienden op dit moment. Wanneer ze geen zakdoekje in haar hand gehad zou hebben was haar hand open geweest. Om de rug van deze man aan te raken. Ze staat in de kring rond Hans en heft met haar andere hand het glas.
Kant en sieraad
Het stukje van haar kleding laat ons net zien dat ze iets met kant draagt. Zwarte kant refereert voor mij aan de rouwsluier, die vroeger wel gedragen werd door een weduwe. Het sieraad om de pols geeft extra herkenning voor de mensen die de foto bekijken. Wie de weduwe goed kent, kent dit sieraad ook. Het zakdoekje geeft aan dat er verdriet aanwezig is. Logisch op een dag als deze.
‘De details zeggen dat er aandacht was’
De weduwe, Marja, was zelf erg te spreken over de foto’s, maar ook over de detailfoto’s. Het vertelt haar dat ze bezig zijn geweest om er mooi uit te zien voor Hans. Dat er met aandacht is gekozen voor allerlei zaken die de dag extra aankleedden. Het was zoals het hoort.
Ik heb Marja gevraagd hoe ze de foto’s ervaart van de uitvaart en opgenomen op video. Bekijk het verhaal van Marja hier.
‘Afscheidsfotografie moet gewoon zijn’
Graag vraag ik je om dit verhaal te delen met anderen, om te laten weten hoe foto’s van een uitvaart waarde toevoegen voor de tijd nadien. Een bekwaam afscheidsfotograaf doet niets voor de uitvaart zelf, maar wanneer deze niet hinderlijk aanwezig is, gevoel heeft voor mensen, de situatie en oog heeft voor details kan dit heel goed. Marja zet de foto’s in om in gesprek te kunnen gaan en contact te houden met mensen die het anders moeilijk zouden vinden om het met haar over Hans te hebben. Ze raadt dit iedereen aan te doen. Help mee om afscheidsfotografie meer gewoon te laten zijn door dit bericht te delen.
Meest gelezen
- Gerda verloor haar zoon: ‘Ik was altijd bang dat dit zou gebeuren…’
Gerda verloor haar zoon: ‘Ik was altijd bang dat dit zou gebeuren…’
- Het broertje van Daphne en Nina verongelukt op de zorgboerderij: 'Mijn vader zei dat er iets verschrikkelijks was gebeurd'
In de uitzending van 'Ik mis je'
Het broertje van Daphne en Nina verongelukt op de zorgboerderij: 'Mijn vader zei dat er iets verschrikkelijks was gebeurd'
- Alicia en Stefan verliezen hun kindje: ‘Ik beloofde mijn dochter goed voor mama te zorgen’
Rouw om een kind
Alicia en Stefan verliezen hun kindje: ‘Ik beloofde mijn dochter goed voor mama te zorgen’
Lees ook
- Wilmas zoon had een progressieve zenuwaandoening: ‘Ik was opgelucht dat hij uit zijn lijden verlost was’
Wilmas zoon had een progressieve zenuwaandoening: ‘Ik was opgelucht dat hij uit zijn lijden verlost was’
- Nowhere Man: ‘Toen hij wegviel, was het alsof ik een deel van de werkelijkheid niet meer zag’
Jan Willen den Bok en Jaap van Heusden over hun vriend Rob
Nowhere Man: ‘Toen hij wegviel, was het alsof ik een deel van de werkelijkheid niet meer zag’
- Martin Sitalsing in De Kist: ‘We stonden onvoldoende stil bij het verdriet om mijn broer’
Martin Sitalsing in EO-programma De Kist
Martin Sitalsing in De Kist: ‘We stonden onvoldoende stil bij het verdriet om mijn broer’