Blog Bianca | "Mama is bij jullie”, fluister ik'

Toen ik Paul leerde kennen, speelde hij in verschillende drumbands. Regelmatig oefende hij zijn muziekstukken thuis op zijn drumstel. Waar alle ramen en deuren dan dicht moesten vanwege geluidsoverlast voor de buren, zat ik rustig op de bank een boek te lezen. Zo dicht mogelijk bij zijn muziek. Of eigenlijk, zo dicht mogelijk bij hem.

'In zijn liefde voor muziek, voelde ik mijn liefde voor hem'

En als hij moest optreden in de buurt, ging ik graag kijken. Hoe harder de muziek, hoe mooier ik het vond. Omdat de drumband deel uitmaakte van een harmonie, speelden ze ook in kostuums. Mijn hart maakte altijd een sprongetje wanneer hij zijn witte hemd en geklede broek aan had. Zo netjes kreeg ik hem niet vaak te zien.

In zijn liefde voor muziek, voelde ik mijn liefde voor hem.

Uitvaartmuziek

Soms zet ik op Spotify de muziek van Pauls uitvaart weer op. Meteen gaan mijn gedachten en gevoelens weer terug naar toen.

Ik zie me weer zitten op die warme zomerdag, in mijn roze jurkje. Aan beide kanten een kleutermeisje naast me. Hoe zal het met ons drieën gaan, als straks de uitvaart achter de rug is en iedereen weer naar huis is?

'Ik zal jullie altijd beschermen en er altijd voor jullie zijn'

De rillingen lopen opnieuw over mijn rug bij het horen van de drumband, die Paul in zijn kist naar voren begeleid.

Jullie mogen altijd bij mij

Ik loop met mijn meiden naar voren, op het lied Mag ik dan bij jou?, van Claudia de Breij. Een enorme oerdrang overvalt me: “Ik zal alles in het werk stellen om jullie te beschermen en er voor jullie te zijn. Ik sta achter jullie! Jullie mogen altijd bij mama, altijd!” zeg ik stilzwijgend tegen mijn dochters.

“Ik ben bij jullie,” fluister ik, wanneer ze een ballon aan Pauls kist bevestigen. Die oerdrang, om mijn dochters tegen alles te beschermen, is nooit meer weggegaan.

Broer en zus

De muziek gaat verder met Talking to the moon. Ik krijg acuut kippenvel als ik Pauls zus weer hoor zingen, ook al zingt op Spotify iemand anders het nummer.

 Toch voel ik nog steeds het rotsvaste vertrouwen dat Paul en iedereen in de zaal toen in ons had. Dat wordt nog eens versterkt en uitgesproken door de broer van Paul, ondersteund door het liedje When the lady smiles voor Pauls meiden.

Muzikanten

De playlist is inmiddels afgelopen, maar de liefde, het verdriet en intense gemis blijven dichtbij. En dat is eigenlijk wel fijn.

Di liefde voel ik tegenwoordig ook als ik naar een optreden van Rich kijk. Want hij maakt, net als Paul, muziek. Een heel ander genre, dat wel. Maar blijkbaar heb ik iets met muzikanten.

• Blog Bianca | Hoe kan ik vergeten dat hij dood is?

  Blog Bianca | Hoe kan ik vergeten dat hij dood is?

• Marlijn en Tom verliezen hun zoon (1): ‘Hadden we dan nog minder tijd dan we dachten?’

  Marlijn en Tom verliezen hun zoon (1): ‘Hadden we dan nog minder tijd dan we dachten?’