Blog Bertine | Hoe overleef ik december?

December to remember

Ik zie op social media de laatste dagen allemaal quotes voorbij komen: ‘Goodbye November, Hello December‘ of ‘Hello december, you’re the last one, so be the best one‘. Ik vind het moeilijk om ze te lezen, heel erg moeilijk zelfs.

Voor mij geen December to remember, ik ben alleen maar aan het bedenken hoe ik deze maand overleef. Hoe ga ik door voor Isa en Thijn, hoe maak ik er iets leuks van? Inmiddels is Sinterklaas (gelukkig) weer het land uit. Dat hebben we maar mooi weer gehad. Die komt pas over een jaar weer terug!

Kerst

Nu nog de kerst. Ook onze kerst zal nooit meer met z’n allen zijn, en die lege plek aan tafel doet zichtbaar pijn. Gezellig samen met familie is nu zo anders, het is zo incompleet. Onze ‘feestneus’ is er niet bij. Daan was altijd luid en duidelijk aanwezig. Hij genoot ervan om een zelf bedacht lied te laten horen en speelde er geweldig mooi (lees: uit de maat en vals) gitaar bij. Of hij had zich weer eens verkleed als Sinterklaas of een kerstman. Hij maakte de grapjes en bracht vaak een lach op ieders gezicht. Daan gaf ons gezin een bijzondere tint. Nu is het stil.

Kaarsjes

Heel stil brandt het kaarsje bij Daans foto, niet omdat het zo gezellig is. Nee dat lichtje brandt omdat we hem zo ongelofelijk missen. Daan hield zo van gezelligheid en kaarsjes. Het samenzijn was voor hem genieten. Hij liet ons zien dat ‘gewoon samenzijn’, juist bijzonder was. Daar heb ik de afgelopen jaren intens van genoten. De kanker maakte dat we nog bewuster gingen leven, maar wel met de hoop dat Daan beter zou worden.

De dagen zijn nu zo donker en koud. Het zijn ook van die dagen dat ik het liefst in mijn bed zou blijven liggen. Toch sta ik weer op. Vooral voor Thijn en Isa, maar ook om weer naar mijn werk te gaan.

Het is ’s morgens een hele strijd om op tijd in de auto te zitten, maar het lukt! En als ik dan in de auto zit rollen de tranen al snel weer over mijn wangen, door de kerstliedjes op de radio…. Ze klinken zo ontzettend gezellig, maar die gezelligheid en warmte voel ik helemaal niet. Ik mis gewoon mijn kind! Zucht, overal waar ik ga of sta kom ik mijn verdriet tegen. Hoe gaat het me weer lukken om iets van de decembermaand te maken?

Mijn geloof

Als ik zo verdrietig ben probeer ik me vast te houden aan mijn geloof. Ik vertel aan Isa en Thijn dat wij niet verdrietig hoeven te zijn. Daan is nu blij en is heel gelukkig. Hij is veilig en mist ons helemaal niet. Voor hem bestaat er geen tijd meer. Hij zou zelfs niet terug willen, want in de Hemel is het zo bijzonder en fijn. Daar hou ik mij aan vast en dat geeft mij kracht in deze moeilijke dagen.