Birgit vraagt zich af: hoe doe je dat, opruimen van spullen van je overleden moeder?

Spullen opruimen na het overlijden van je moeder. Hoe doe je dat?

Met z’n drieën zitten we daar, tussen de kleding uit mijn moeders kast. Mijn twee zusjes en ik. Het is vreemd en verdrietig. Mijn vader is beneden. Hij wil de spullen graag een beetje gaan opruimen en wij hebben beloofd hem daarbij te helpen. Terwijl hij zich stort op de boekenkast zijn wij begonnen met de kledingkast van mijn moeder. Het is nu ruim een half jaar na haar overlijden en tot op de dag van vandaag lag en stond alles nog precies zoals voor haar dood.

Al snel zien we dat de kledingkast van mijn moeder meer bevat dan alleen kleding. Toch beginnen we daarmee. We gaan alle kleding langs; stapel voor stapel en stuk voor stuk:

• Is het typisch mijn moeder? Of heeft ze het aangehad op een bijzondere gelegenheid? – Dan bewaren we het.
• Is het nog goed? Of zou een van ons er wat aan hebben? – Dan leggen we het op de stapel om nader te bekijken.
• Is het nog goed, maar niet geschikt voor ons en kleven er ook geen bijzondere herinneringen aan? – Dan gaat het naar Oost-Europa.
• Is het oud of met gaten en zitten er geen bijzondere herinnering aan? – Dan gaat het in de container.

Het voelt onwerkelijk en we worstelen ons door de stapel heen. Blij dat we het met zijn drieën kunnen doen. Af en toe roepen we pap erbij. Hij wil per soort 2 tot 3 kledingstukken bewaren. “Pap, heb je een herinnering aan dit vest?” en “Wil je deze broek toch niet bewaren?” Uiteindelijk is de kast van mijn moeder een stuk opgeruimder, maar toch een stuk voller dan van te voren bedacht.

Te veel kledingstukken hebben een verhaal. Voorlopig bewaren we die in haar eigen kast. Misschien tot het moment dat mijn vader het genoeg vindt, het in een verhuisdoos stopt en het op zolder zet.

De pareltjes uit mijn moeders kledingkast

Na het uitzoeken van de kleding verplaatsen we onze aandacht naar de bodem van de kast. Hier vinden we een aantal archiefbakken met leuke verrassingen. We komen de mooiste dingen tegen. Briefjes die wij als kind aan onze moeder schreven wanneer we op kamp waren, sinterklaas verlanglijstjes, sorry-briefjes als we stout waren geweest, tekeningen, maar ook de liefdesbrieven van mijn vader en verslagen die mijn moeder zelf geschreven had over dingen die ze (met ons) meemaakten.

Het voelt alsof we de mooiste schat hebben ontdekt die we konden vinden. Wat een pareltjes! Niet dat we er aan twijfelden, maar uit alles wordt nogmaals heel duidelijk hoe veel ze van ons hield.

We zagen erg op tegen het opruimen, maar uiteindelijk is het voor ons toch een heel waardevol moment geworden.