Blog Petra | Bidden voor mijn kinderen in de hemel

Missen

Na het sterven van Lennard en Laura kwam het grote missen bij alles wat ik deed of meemaakte. In de gewone dingen van het dagelijkse leven, een lege plek in huis of aan tafel, maar ook bij bijzondere gelegenheden. Of op momenten dat ik het niet verwachtte. Het missen van mijn kinderen kwam kijken bij alle aspecten van het leven.

‘Ik vroeg me elke avond af of hij er de volgende dag nog wel zou zijn’

Laura en Lennard waren ziek. Hoewel de omstandigheden verschillend waren, maakte ik me evenveel zorgen. Het leven van Lennard was vanaf het begin al zo broos, dat ik me elke avond afvroeg of hij er de volgende dag nog wel zou zijn. Maar ook tijdens Laura’s laatste jaar vreesde ik vaak voor haar leven, omdat ze aangaf dat ze niet meer kon en wilde leven.

Bidden

Die zorgen maakten dat ik elke dag voor hen bad. Ik voelde me vaak machteloos als Lennard ziek was en veel epileptische aanvallen had. Door de suïcidaliteit van Laura kwam die machteloosheid terug en haar angst sloeg over op mijzelf. Wat kon ik doen? Behalve haar steeds maar vertellen dat ik van haar hield en haar niet wilde missen? Bidden was wat overbleef.

‘Niet meer bidden voor hen maakt me verdrietig’

Na het overlijden van zowel Lennard als Laura hoefde ik ineens niet meer voor ze te bidden. Dat was een rare gewaarwording. Het bidden was met het zorgen voor hen verbonden geraakt. Als ik nu ging bidden zou ik hun namen niet meer hoeven te noemen en dat was pijnlijk. Ik miste het, het maakte me verdrietig dat ook dit was weggevallen.

In de hemel

De kinderen die aan mij waren toevertrouwd, zijn blijvend in mijn gedachten. Ik ben voor altijd hun moeder, ook al weet ik dat ze in de hemel zijn. Ik denk er vaak over na hoe het nu met ze zal gaan. Hoe ziet hun leven er nu uit? Hoe leven ze daar zonder mij? En missen ze mij eigenlijk ook? Het zijn vragen waarop ik geen antwoord krijg, die ik misschien niet eens hoef te stellen, maar die me bezighouden.

Moederhart

Het is misschien een beetje onnodig, maar ik heb de behoefte nog voor Laura en Lennard te bidden. Ik weet dat ze het goed hebben en dat God voor hen zorgt. Dat hen in de hemel niets kan overkomen. Maar toch… Toch heeft mijn moederhart het nodig dit te kunnen blijven doen. Om even de verbinding te voelen. En aan God de Vader te vragen of Hij goed voor mijn kinderen wil zorgen nu ik het zelf niet meer kan en hoef te doen.