Anneloes: 'De belofte "tot de dood ons scheidt" zijn mijn ex-man en ik nagekomen'

Anneloes: “Theo was de beste vader die ik me kon wensen voor onze kinderen Luuk en Roos. Eindeloos speelde hij met Lego met ze. Ooit besteedde hij zelfs al zijn vakantiegeld aan bouwpakketten. Eigenlijk was Theo zelf een groot kind.”

Anneloes vertelt dat ze stiekem weleens jaloers was dat haar ex-man in de weekenden voor hun kinderen zorgde. “Ik was altijd aan het haasten, zodat Roos en Luuk op tijd op school en hun clubjes kwamen. Theo deed in mijn ogen alleen leuke dingen met ze. Maar toen hij terminaal ziek bleek, voelde ik alleen maar dankbaarheid dat hij zoveel onbezorgde dagen met ze had doorgebracht.”

Altijd eerlijk

Theo blijkt longkanker met uitzaaiingen te hebben en er is niets meer aan te doen. "Ik ga dood," zegt hij als hij Anneloes het slechte nieuws per telefoon brengt. “Toen ik geschrokken vroeg wat ik Luuk en Roos, - destijds 9 en 7 jaar oud - moest vertellen, antwoordde hij dat we eerlijk moesten zijn. Dit zijn we tijdens zijn hele ziekteproces geweest.”

Luuk en Roos willen maar één ding als ze horen dat hun vader ernstig ziek is: bij hem zijn. Anneloes brengt ze daarom meteen naar Theo toe. Onderweg moet Roos overgeven van de spanning.

Troostrijk moment

Hoe kom ik in vredesnaam door deze periode? Dat vraagt Anneloes zich af. “Ik wist het oprecht niet. Maar kinderen zijn ontzettend veerkrachtig. Toen we niet veel later bij een benzinepomp aankwamen, stond Roos erop dat we een grote doos Merci kochten omdat merci ‘bedankt’ betekent.”

“Een mengeling van blijdschap en verdriet ging door me heen toen Roos de doos chocolaatjes aan Theo gaf en zei: ‘Bedankt dat je mijn vader was.’ Het was zo’n ontroerend moment.”

Dichtbij hun vader

Door uitzaaiingen in zijn hersenen kan Theo epileptische aanvallen krijgen waardoor de kinderen niet alleen bij hem kunnen zijn. Een hartverscheurende situatie, want zij en Theo willen alle tijd die er nog is samen doorbrengen. Dan neemt Anneloes een besluit. “Het enige juiste om te doen was om met Roos en Luuk bij Theo te gaan wonen. Op die manier konden ze elke dag bij elkaar zijn.”

Er was nog een ander groot pluspunt als Anneloes en de kinderen bij Theo zouden wonen. “Theo had autisme. Hij keek er ontzettend tegenop dat hij verschillende hulpverleners moest toelaten in huis. Dit wilde hij absoluut niet. Ik werkte destijds als hulpverlener in de palliatieve zorg. Met alle liefde wilde ik Theo verplegen.”

Volg je hart

Voordat Anneloes haar plan aan Theo voorlegt, vraagt ze haar vriend en huidige man Henry hoe dat voor hem zou zijn. “Henry reageerde zo groots. ‘Volg je hart,’ antwoordde hij. We hadden destijds een jaar verkering. Doordat Henry me vrijliet en me steunde, ontdekte ik pas echt hoe bijzonder en liefdevol hij is.”

'Toen Theo meer zorg nodig had, stelde hij voor dat Henry ook bij ons kwam wonen'

Theo’s autisme zorgt soms voor moeilijkheden, maar als Anneloes met de kinderen bij Theo intrekt, blijkt het ook voordelen te hebben. “Theo was extreem rationeel, wat maakte dat hij over gevoelige onderwerpen duidelijk kon praten. Toen hij meer zorg nodig had, stelde hij voor dat ook Henry bij ons kwam wonen. Het was handig als Henry op de kinderen lette terwijl ik voor hem zorgde, beredeneerde hij.”

Bucketlist

Henry trekt bij het gezin in. Theo en Henry blijken het opvallend goed met elkaar te kunnen vinden. “Theo vond het maar niets dat er een andere man in mijn leven was, maar als het toch iemand moest zijn, dan vond hij Henry een goede keus, zei hij eens.”

Met zijn vijven gaat het gezin op vakantie naar Tenerife. Roos heeft een bucketlist gemaakt met dingen die ze nog wil doen met papa. Naar de bergen staat hoog op haar lijstje. “Theo droeg echt de vaderrol aan Henry over op Tenerife. Hij sprak het ook letterlijk uit. ‘Nu is het tijd voor de overdracht,’ zei hij op een dag. Vervolgens vertelde hij Henry wat hij belangrijk vond in de opvoeding.”

Praten over de dood

Op vakantie, tijdens het ontbijt, zegt Theo tegen Roos en Luuk: "Als papa er niet meer is, hou dan maar heel veel van Henry. Dat doet papa ook."  Anneloes is even stil voordat ze verder gaat. “Dat heeft Theo zo knap gedaan. Hij heeft voor Luuk en Roos de weg vrijgemaakt om onbevangen te kunnen en mogen houden van Henry.”

Als het gezin terugkomt van vakantie gaat Theo’s gezondheid hard achteruit. Luuk en Roos maken dit bewust mee. Ze praten veel over de dood en zijn hier mee bezig. In de garage staat Theo’s kist, die Luuk en Roos liefdevol beschilderen. Als Theo energie heeft, schildert hij met ze mee.

Theo slaapt steeds meer, totdat hij niet meer wakker wordt. Hij overlijdt in bijzijn van Anneloes en hun kinderen. Roos en Luuk liggen naast hem in bed als hij zijn laatste adem uitblaast. Henry is dan net weg voor zijn werk. Anneloes denkt dat het zo moest zijn. “Theo’s laatste uren moesten we als gezin doen: papa, mama, Luuk en Roos.”  

Bij herhaling afscheid nemen

Weer staat Anneloes verstelt van de veerkracht van Roos en Luuk. De kinderen gaan natuurlijk met de dood om. Ze knuffelen Theo meerdere keren per dag. Anneloes geeft ze alle ruimte. “Als je kinderen weghoudt van verdriet, doe je ze juist extra verdriet, denk ik. Ze moeten alles meemaken om het te bevatten.”

“Rouwen is bij herhaling afscheid nemen,” legt Anneloes uit. “Bij iedere stap van Theo’s afscheid heb ik Luuk en Roos betrokken. En iedere week bezochten we Theo’s graf. Zo drong het steeds meer tot ze door dat hun papa er echt niet meer is.”

Dichter tot elkaar

Henry helpt waar hij kan. De periode die ze hebben meegemaakt met Theo brengt Anneloes en Henry nog dichter tot elkaar. “Zonder Henry had ik niet voor Theo kunnen zorgen.”

Een jaar na het verlies van Theo trouwen Anneloes en Henry. Anneloes wordt weggeven door Theo’s vader, die als een echte vader voelt. Als eerbetoon aan dat wat was, draagt Anneloes de sluier die ze ook droeg toen ze trouwde met Theo.

Nagekomen belofte

“Theo en ik vonden elkaar in de liefde voor Roos en Luuk. Dat we die diepe liefde konden delen tot het einde van Theo’s leven, ervaar ik als een groot geluk. Bij ons huwelijk beloofden we elkaar ‘tot de dood ons scheidt’. Die belofte zijn we nagekomen.”

Ivana's beste vriend (27) komt om in een brand: 'Ik praatte mezelf aan dat ik zijn dood kon voorkomen'

Lees ook over:

Ivana's beste vriend (27) komt om in een brand: 'Ik praatte mezelf aan dat ik zijn dood kon voorkomen'

Hoogzwangere Linda (32) verliest haar man: ‘Ik ben dankbaar dat ik van hem nog een kind mag krijgen’

Lees ook over:

Hoogzwangere Linda (32) verliest haar man: ‘Ik ben dankbaar dat ik van hem nog een kind mag krijgen’