Sascha Groen (34) schrijft en illustreert over haar leven als ‘weduwe in opleiding’. In deel 3 het thema ‘levend verlies’. Afscheid nemen van een toekomst samen, bijvoorbeeld.
Levend verlies
Hoe neem je afscheid als iemand nog leeft? ‘Levend verlies’ noemt Sascha Groen dat heel toepasselijk. Haar man en de jonge vader van haar kinderen is ongeneeslijk ziek is. En dus nemen ze nu al afscheid: van het naar bed brengen van de kinderen bijvoorbeeld, en van een toekomst samen.
Drie gedichten en illustraties over ‘ Levend verlies’.
Anoniem
ik loop niet door
sta in je weg
ik heb je niet gehoord
de wereld draait
onverstoord
onopgemerkt in
de menigte
genageld aan de grond
mensen heb geduld met mij
ik ben onzichtbaar
gewond
Plan
Ik spin een web,
met alles wat ik heb
regel wat er nodig is
knoop touwtjes
en bouw bruggen
plaats bakens
in de duisternis
Ik spin een web,
van alles wat ik heb
en zo maak ik een masterplan
zodat jullie niet vallen
wanneer ik niet
meer vangen kan
Niet bij ons
De meeste regen valt naast je,
de meeste ellende vaak
Gelukkig altijd bij een ander,
maar dan ineens, is het raak
Dan blijkt die ver-van-je-bed-show
helaas een stuk dichterbij
Had je spontaan toch een kaartje
en de hoofdact dat ben jij
Dan word je geroemd en geprezen
voor je kracht
ondanks de pijn
Nooit geweten
dat je dit aankon,
blijk je een superheld
te zijn
Sacha Groen
Sascha Groen (1984) hoort op haar 33ste dat haar man ongeneeslijk ziek is. Ze schrijft sindsdien onder de naam ‘Weduwe in opleiding.’ Haar missie is het bespreekbaar maken van rouw en het zorgen voor eerlijke en passende informatie voor kinderen.
Op haar Facebookpagina kun je meer van haar werk én persoonlijke blogs lezen. Lotgenoten kunnen terecht op haar besloten Facebookgroep: Jong gezin, met ongeneeslijk zieke ouder.
Disclaimer
Bovenstaande gedichten en illustraties zijn met toestemming van de auteur overgenomen. Kopiëren, verspreiden en elk anders gebruik van deze inhoud is niet toegestaan zonder toestemming van de auteur.
