Gedicht | Sterrenkind

Sterrenkind

Zacht klopt het hart wat zo liefhad
duizend gelaten tranen
uit een lichaam dat zich zo verloren voelt
Vasthoudend de herinnering van wat was, maar nog had moeten zijn
Strelend de handen, aaiend de haren, liefde in de blik
zoekend de geborgenheid in de ogen
Jouw kind

Liefde zo puur, dat het wel voor altijd moet zijn
zelfs nu je er niet meer bent
ademt elke vezel in mijn lichaam jouw naam
Zacht klopt het hart
Schitteren de lichtjes als twinkelende ogen
hoog aan de hemel
daar ben jij, voor altijd bij mij
Mijn Sterrenkind

Leonita Gerssen

Leonita Gerssen

‘Vroeg of laat krijgen we allemaal te maken met het verlies van een dierbare. Woorden schieten dan tekort, terwijl we juist dan zoveel mooie dingen willen zeggen.‘ Daarom is Leonita gedichten gaan schrijven. Gedichten over onderwerpen als ziekte, plotseling overlijden, kinderen of een zelfgekozen einde zijn gebundeld in ‘Niet meer bij mij’. Op haar pagina Afscheidsgedichten kun je een indruk krijgen van deze gedichten.