Esther Terlouw schreef dit bijzondere gedicht op haar eerste Moederdag als moeder. ‘Ik schreef dit vanuit dankbaarheid dat ik moeder mocht worden, maar ook denkende aan de velen die er ook zo naar verlangen en voor wie het (nog) niet zover is. Ik weet zelf hoe moeilijk dat dan kon zijn.’
Je hoort het aan en staat erbij..
alle moeders zijn vandaag blij.
Ze vertellen vol trots hoe ze zijn verwend,
maar vergeten soms dat jij geen mama bent..
En dat het best wel pijnlijk is,
op een dag als vandaag een groot gemis.
Het liefst zou je deze dag overslaan,
of vluchten hier ergens ver vandaan,
zodat je je niet hoeft te storen
aan alle verhalen die je vandaag moet horen.
De andere mama nog trotser dan de een
en jij voelt je ontzettend alleen!
Vandaag hoor je er niet bij
en voel je, deze dag is niet voor mij.
Zal het ooit nog komen?
Daar kun je alleen maar van dromen.
Moederdag.. Een moeilijke dag ieder jaar weer,
verdriet, boosheid, onbegrip keer op keer.
Kadootjes, ontbijtjes, het klinkt zo fijn.
Kon jij ook maar moeder zijn..
Esther Terlouw
