Blog Bertine- Herfst­va­kan­tie zonder Daan

Herfst

Altijd een gezellige week, de herfstvakantie. Heerlijk genieten van de mooie herfstkleuren in het bos. Samen met de kinderen beukennootjes en kastanjes zoeken om mooie poppetjes van te maken. Meestal valt ook Daan zijn verjaardag in deze week, zo ook dit jaar.

In het bos

Samen met mijn gezin ga ik het bos in. De kleuren zijn prachtig. Ik loop hand en hand met de kinderen. Ik doe mijn best om van ze te genieten, dat hebben ze namelijk ook zo verdiend. Hun jonge leven is zo anders dan het moet zijn. Ze hebben de afgelopen jaren zoveel in moeten leveren. Ze zijn hun broer kwijt en hebben ook veel verdriet. Ze missen Daan.

“Ik mis dat handje in de mijne”

Alles is zo anders zonder Daan. Niets is meer hetzelfde. Zelfs een wandeling in het bos doet pijn. Ik mis mijn derde kind op de foto. Ik mis dat handje in de mijne. Ik zie gezinnen met drie kinderen, ook dat doet pijn. Steeds zijn er van die onverwachte momenten die weer duidelijk maken dat we Daan zo missen. Vaak juist als ik er zelf even niet aan denk. Het raakt me diep en doet pijn. Ik voel mij enorm kwetsbaar.

‘Lekker genieten’

Als we even op een bankje zitten komt een oudere man voorbij lopen. Hij zegt ons vriendelijk gedag met de woorden, “lekker genieten!”. Hij moest eens weten, ik zit hier mega mijn tranen op te houden. Ik doe mijn best, maar wat is het moeilijk. Aan de andere kant is het ook fijn dat niet iedereen mijn verdriet op mijn voorhoofd ziet staan. Soms voelt dit namelijk wel zo.

Zijn plekje

Op de terugweg gaan we nog even bij Daan langs. De kaarsjes steken we aan. Het zand halen we van de knuffels af. Het voelt goed om even bij zijn plekje te zijn. Even een momentje stil en met heel mijn hart denk ik dan aan jou lieve Daan!