Blog Petra – Een bijzondere verjaardag
Een jaar geleden verloor Petra plotseling haar 26-jarige zoon Wilfred. Vandaag is zijn geboortedag, geen verjaardag, want hij verjaart niet meer. Maar Petra en haar gezin hebben toch een manier bedacht om zijn verjaardag te vieren.
12 maart, tot twee jaar geleden de verjaardag van Wilfred. Vorig jaar hebben we het op die dag nog een beetje ‘gevierd’. Dit jaar schijnt het niet meer zijn verjaardag te zijn, maar is het zijn geboortedag. Want hij verjaart niet meer. Zijn laatste twee verjaardagen hebben we al niet meer samen met hem gevierd.
‘Follow your heart’
Op 23 oktober 2014 vertrok Willy, zoals hij door zijn vrienden genoemd wordt, naar Maleisië. Een dag eerder had hij zijn Bachelor Small Business & Retail management gehaald. Na zijn afstudeerstage eerder dat jaar in Kuala Lumpur was hij vol ongeduld en enthousiasme om er te gaan wonen en werken. Zijn motto was ‘Follow your heart’ en dat deed hij. Hij genoot van het leven en werken daar. Van het land, het klimaat en de mensen.
Eén van de dingen die Wilfred had geleerd in de jaren waarin we als gezin in het buitenland woonden, was dat het belangrijk is om mensen te leren kennen en vrienden te maken. Hij deed dat onder andere door zich actief in te zetten voor de Evenementen Commissie van de Nederlandse Vereniging Maleisië. In de vroege ochtend van 29 januari 2016 reed hij na de algemene ledenvergadering weer naar huis. Ongeveer een uur later werd zijn lichaam gevonden aan de kant van de weg.
“Wilfred was 26 jaar oud. En dat blijft hij dus altijd.”
Het was regenachtig. Hij was met zijn scooter onderuit gegaan. Een eenzijdig ongeval. De tijdelijke helm, die hij droeg omdat zijn eigen helm twee weken eerde was gestolen, was door de schok van zijn hoofd gevlogen. Het lijkt erop dat hij met z’n hoofd tegen de vangrail is geklapt. Autopsie heeft aangetoond dat hij op slag dood was. Wilfred was 26 jaar oud. En dat blijft hij dus altijd. Ook al was hij bijna 27. En dat voelt gek, raar en naar.
Traditie
De eerste ‘verjaardag’ nadat hij was overleden, zijn we een nieuwe traditie gestart. Op zijn graf leggen we een boeket met 26 rode rozen voor elk jaar dat hij geleefd heeft en een witte voor de jaren die hij niet meer bij ons is. Dit jaar zijn dat 28 rozen in totaal. Achtentwintig. Terwijl hij gevoelsmatig elke dag een stukje jonger wordt. 12 maart. Ik wil er nog niet aan, aan ‘geboortedag’. Dus ik volg mijn hart en heb voor nu mijn oplossing gevonden: ‘Lieve Willy, missing you on your Birthday!
Geschreven door
Petra Buijze