Blog Esther | Urenlang praten over Dennis: heerlijk!
Esther ontmoet Raymond, de jeugdvriend van haar overleden man Dennis. Ze nemen uitgebreid de tijd om herinneringen op te halen. Voor Esther is het bijzonder om zoveel over Dennis te kunnen praten.
Ik was net 19 jaar toen ik bij Dennis introk. Hij had pas een appartement gehuurd in de stad en ik kon zo bij hem intrekken. Nou ja, bij hem… Bij hem en Raymond, want waar Dennis was, was Ray en andersom. Ze kenden elkaar al van jongs af aan en ondernamen van alles samen. En dus was het logisch dat we dingen met z’n drieën ondernamen. Zo stonden we regelmatig ’s avonds langs de slootkant te vissen, keken we naar wedstrijden van Ajax en aten we op zondag eieren bij Ray’s ouders.
Een weekendje Alkmaar
Een tijdje geleden sprak ik Ray weer en we beloofden elkaar dat we snel een keer zouden afspreken. Afgelopen weekend was het zover. De kinderen gingen uit logeren en Ray stond op vrijdagavond met zijn koffertje voor de deur voor een weekendje Alkmaar.
‘Ik kon ongegeneerd lang over Dennis praten.’
Binnen een half uur was de eerste fles wijn open en kwamen de verhalen op tafel. Toen Ray een mapje foto’s van de vakantie in Spanje tevoorschijn haalde, was het feest compleet. We gierden van het lachen. Ik genoot. Ik kon ongegeneerd lang over Dennis praten en herinneringen ophalen. Even geen oordeel over of ik het wel of niet verwerkt heb, dat Dennis er niet meer is. Gewoon urenlang praten over Dennis. Alleen maar over Dennis.
‘Even wist ik weer hoe hij rook en voelde.’
Door de verhalen herinnerde ik mij dingen, die ik was vergeten. Even wist ik weer hoe hij rook en voelde. Ik zag ‘m voor me en terwijl we keihard lachten om de grappen van Dennis, hoorde ik hem zelfs lachen.
Heerlijke humor
Op de fiets naar de stad vertelde Ray me het volgende verhaal: ‘Ik zat achterop de fiets bij Dennis. Hij reed zonder licht. De politie hield hem staande en zei: ‘Uw licht doet het niet.’ ‘Dat weet ik,’ zei hij. ‘Dan moet u afstappen,’ zei de politieagent. Dennis zei: ‘Dat heb ik geprobeerd, maar toen deed hij het nog steeds niet.’ Dennis had heerlijke humor. Ik kon niet wachten dit verhaal aan de kinderen te vertellen.
Waarom praat er niemand meer over Dennis? Ik probeer het weleens, maar dan volgt er vaak een ongemakkelijke stilte of een traan. Dennis verdient het. Hij verdient het dat er nog jarenlang over hem wordt gepraat en gelachen!
