Blog Bertine | Daan leerde ons waar het leven écht om draait

Waar het leven om draait

Het is aan het begin van een doordeweekse avond. Ik zit rustig tv te kijken met een kopje koffie in mijn handen. Even bijkomen van een drukke werkdag. Isa komt binnen en zegt gedag, maar verder let ik niet bewust op haar. Ze gaat naast me zitten en zegt opeens met een hele dringende toon: ‘Mam, ik moet huilen.’ Ik schrik en begrijp gelijk dat het over Daan gaat. Ik haal rustig adem en zet me schrap. Wat gaat er komen? Dit zijn van die momenten dat ik echt even heel sterk moet zijn. Ik luister naar haar verhaal. Ze vindt de wereld om haar heen zo lastig. Ze vraagt zich af waar sommige mensen zich druk om maken. Haar broer is dood en dan maak je je niet druk om meidendingen. Mijn kleine meisje van 13 kijkt al zo anders naar de wereld dan menig volwassene. Ze is zich heel bewust van het leven. Nu al, op haar leeftijd, ziet ze wat echt belangrijk is. Waar het leven echt om draait.

‘Ze zegt opeens met een hele dringende toon: ‘Mam, ik moet huilen.”

Een ander leven

Ons leven is veranderd, heel veel dingen hebben een ander perspectief gekregen. De gewone dingen zijn zelfs anders geworden. Bij het boodschappen doen zie ik allerlei dingen in de winkel liggen die Daan zo ontzettend lekker vond. Het ene moment kan ik er goed tegen, maar er zijn ook vaak momenten dat ik mijn tranen wegveeg. Bij de slager zijn het steeds weer vier stukjes vlees en geen vijf. Iedere keer als ik noem wat ik wil hebben denk ik: ‘shit, gewoon geen vijf’. Ook hier is het slikken. Ook na meer dan twee jaar heb ik daar nog iedere dag last van. Die vijf zit zo diep. Die is er nog steeds, alleen dan anders. Zo anders dat ons hele leven op de kop gezet is.

‘Daan zelf liet ons zien wat echt belangrijk was: iedereen in zijn waarde laten en respect hebben voor anderen.’

Trots op Daan

Mijn leven is ook veranderd. Dat anders naar het leven kijken gebeurde al toen Daan geboren werd met zijn downsyndroom. Alles moest gedaan worden in kleine stapjes en wat was ik blij dat hij ‘gewoon’ gezond was. Dat hij, toen hij vier jaar werd, gewoon naar school in de buurt mocht gaan. Dat de juf hem omarmde en super trots op hem was. Wat deed ons dat goed. Die juffen waren er zelfs nog toen hij zo ziek was. Ze hebben altijd van hem gehouden! Wat is en was dat waardevol. Daan zelf liet ons zien wat echt belangrijk was: iedereen in zijn waarde laten en respect hebben voor anderen. Liefdevol met je medemens omgaan.

Een randje

Door al het verdriet en het grote gemis heen kunnen we gelukkig die mooie dingen zien. En ben ik blij hoe we het doen en ook trots op Isa en Thijn. Ze moeten een heel heftig ‘verhaal’ in hun leven weven. Er zit een donker randje om ons leven en ook om ons hart. Soms misschien wat harder voor een ander, maar ja, dat is alleen maar zelfbescherming. Dat hebben we nodig anders houden we het niet vol.