Blog Bertine | Alleen nog de herinneringen

Geluk

Het zal nooit meer worden zoals het was. Ik probeer steeds herinneringen terug te halen van de tijd samen met Daan. Ik probeer te voelen wat ik toen voelde, probeer ons geluk van toen terug te halen. Soms zijn de herinneringen zover weg. Mijn hoofd voelt dan zo leeg. Ik ben bang om de herinneringen aan Daan kwijt te raken.

Deze week is het vakantie voor Isa en Thijn en ik vraag me af wat we vorig jaar in deze week deden. Hoe ik me toen voelde en denk aan de momenten dat er wel drie kinderen aan tafel zaten. Nu maken we nieuwe herinneringen maar zonder Daan…

KanjerKetting

Op mijn Facebooktijdlijn komt een foto voorbij van twee jaar geleden. Toen was er in deze periode, eindelijk na drie jaar, een einde aan de chemokuren gekomen. Daan kreeg een bloem (bloem=einde behandeling) aan zijn KanjerKetting. Kinderen met kanker rijgen kralen aan een ketting. Elke kraal heeft een betekenis voor een behandeling, een chemokuur of een onderzoek. Deze ketting vertelt hun
verhaal. Na drie jaar had Daan inmiddels een enorme ketting, hij was er trots op. Het was zijn ketting en niemand mocht eraan komen.

“Wat zou ik graag nog even weer die hoop willen voelen dat alles goed zou komen.”

We maakten die dag prachtige foto’s. Een mooie, stoere Daan stond daar met zijn bijzondere ketting. Die mooie herinnering is wat ik nu nog heb en gelukkig ook de prachtige foto’s. Wat zou ik graag even, heel even terug willen in dat moment. Even zijn hand vast houden, zijn stem horen en nog even zeggen dat ik heel veel van hem hou. Nog even die hoop voelen dat alles goed zou komen. De hoop op een gezond leven voor Daan samen met ons.

Nu is alle hoop weg en moeten we een weg vinden in ons leven zonder Daan. En die weg is zwaar. Maar de herinneringen aan Daan geven me kracht om verder te gaan!