Ga naar submenu Ga naar zoekveld

Birgit vraagt zich af: hoe kom ik mijn eerste zwangerschap door zonder mijn moeder?

17 november 2016 · Leestijd 3 min

Blogger Birgit is zwanger. Hier is ze superblij mee. Maar hoe is het eigenlijk om moeder te worden zonder nog een moeder te hebben?

Moeder worden zonder moeder, hoe is dat?

“Hoi mam, ik ben zwanger! Je bent, na Robert, de eerste die ik het vertel. Het rare is, misschien wist je het wel eerder dan ik. We zijn er superblij mee. Ik vind het wel heel spannend, mijn eerste zwangerschap. Hoe was dat eigenlijk voor jou, om zwanger te zijn? Was je blij, hoe voelde je je?
Ik vind het zo erg dat je mijn zwangerschap niet mee zal maken. Je wilde zo graag oma zijn voor onze kinderen.”

Ik zit met mijn voeten aan het graf van mijn moeder, de tranen stromen over mijn wangen. Ik ben blij en intens verdrietig tegelijkertijd. Mijn eigen moeder maakt het niet meer mee om oma te zijn van mijn kind. En ik kan mijn zwangerschap niet met haar delen en beleven. Het gemis van mijn moeder voelt opeens weer heel rauw en scherp. Jemig wat mis ik haar!
Ik besluit naar huis te gaan. Ik sta op en loop weg van het graf, de vogels van de begraafplaat fluiten vrolijk.

Oma zijn was jouw grootste wens

“Je wilde zo graag oma zijn van onze kinderen. Je zag het al helemaal voor je, lekker met alle kleinkinderen naar de kinderboerderij, oppassen, samen knutselen en avonturen beleven. Ik had je zo graag gezien met mijn kleine spruit bij jou op schoot of aan je hand. Als ik op bed lig te rusten dan droom ik daarover. Dan zie ik je lopen en spelen.”

Moeder zonder moeder

De afgelopen weken was ik heel moe en beroerd. Ik was 24 uur per dag misselijk (snap niet dat het ochtendmisselijkheid heet) en heb opnieuw moeten uitvinden wat ik wel en niet kan eten en drinken.
Mijn lichaam begint erg te veranderen en soms heb ik ineens gekke pijntjes. Natuurlijk kan ik al mijn vragen stellen aan mijn zusje (die al in verwachting is van de tweede), vriendinnen en collega’s. Dat doe ik ook en is fijn, maar het is gewoon geen vervanging voor de band die ik had met mijn moeder. Eigenlijk wil ik gewoon weten hoe het voor haar was om zwanger te zijn van mij. Haar eerste kind. En ik zal daar nooit meer achter komen.

Mijn moeder is zelf ook moeder geworden toen haar eigen moeder al was overleden. De oorzaak van het overlijden was heel anders. Anders zou ik mij daarover nog ongerust gaan maken. Ik hoop deze trend namelijk niet voort te zetten. Toch besluit ik een 9-maanden dagboek te komen en die nauwkeurig bij te houden en veel dingen te bewaren.
Ik wil mijn toekomstige spruit kunnen meegeven hoe de zwangerschap en de geboorte door zijn of haar papa en mama is beleefd. Ik hoop het dagboek op een dag samen met hem of haar te bekijken. Maar mocht ik er toch niet meer zijn, dan hoop ik in ieder geval het bijhouden van alle ervaringen het gemis een beetje vult.

Misschien ook wat voor jou

Ontvang bemoedigende artikelen en verhalen in je mailbox

We sturen je elke week een selectie van indrukwekkende verhalen en inspirerende artikelen.

E-mailadres

Lees onze privacyverklaring.

--:--