Ga naar submenu Ga naar zoekveld

Birgit vraagt zich af: 1 jaar na het overlijden, is het rouwen nu klaar?

6 april 2017 · Leestijd 4 min

Is het rouwen een jaar na het overlijden van een dierbare klaar? Blogger Birgit schrijft over haar rouwproces van het afgelopen jaar.

Nog een kleine week en dan is het 12 april. 1 jaar na het overlijden van mijn moeder. Ik zie best een beetje tegen deze dag op. Wat doe je op zo’n dag? En als je een jaar verder bent, alle zogenaamde seizoenen hebt meegemaakt, is het rouwen dan klaar?

Na 1 jaar is het rouwen klaar

Ik kan met zekerheid vaststellen dat het rouwen 1 jaar na het overlijden niet voorbij is. Het is anders. Net na het overlijden van mijn moeder had ik het gevoel dat er een gat in mijn lichaam zat. En mijn hart deed letterlijk pijn. Ik was boos op God en zat vol met vragen.
Dat zakte weg, maar toen kreeg ik het idee dat ik gek aan het worden was. Ik had het idee dat ik de helft van mijn hersencapaciteit op de begraafplaats van mijn moeder verloren was en ik was intens moe. Maar ook dat veranderde. Ik begon weer te functioneren. Het leven begon weer ‘normaal’ te worden en tegelijkertijd merk ik dat rouwen niet zomaar klaar is.

“Ook 1 jaar na het overlijden van mijn moeder merk ik dat ik nog rouw.”

Aan rouw komt geen einde

Nee, aan rouw komt geen einde. Het verandert en ik verander. Dat is wat ik kan vaststellen. Ook 1 jaar na het overlijden van mijn moeder merk ik dat ik nog rouw. Ik rouw om het letterlijke gemis, geen gesprekken, geen knuffels, geen dingen meer samendoen. Ik rouw om het missen van de dingen die ik nog graag met mijn moeder had gedeeld, zoals mijn zwangerschap, de nieuwe woning waar we gaan wonen en hopelijk straks de geboorte van onze dochter. Ik rouw om het verdriet en de eenzaamheid van mijn vader. Om het verdriet van mijn zusjes en van de zus van mijn moeder.

De rouw en het pijnlijke verdriet zijn niet meer continue nadrukkelijk aanwezig. Maar soms wel ineens heel intens. Bijvoorbeeld doordat ik een oma met haar dochter en kleinkind in een speeltuin zie of doordat ik een activiteit doe die ik altijd met mijn moeder deed en nu alleen of met iemand anders.

“Ik blijf de dochter van mijn moeder, ook al is zij niet meer bij ons. Maar ik moet wel zonder haar verder.”

Door rouw ben ik veranderd

Ik zelf ben ook veranderd. Door het overlijden van mijn moeder moet ik herijken wie ik ben. Ik blijf de dochter van mijn moeder, ook al is zij niet meer bij ons. Maar ik moet wel zonder haar verder. En het is ook gewoon een heel gek idee dat ik nu, met mijn 34 jaar, de oudste vrouw in de vrouwelijke familielijn ben, zowel via mijn vaders als mijn moeders kant.

“Ondanks het verdriet, gemis en de pijn heb ik ook weer oog voor de vreugdevolle dingen in het leven.”

Ondanks rouw is het leven toch leuk

Maar ondanks het verdriet, gemis en de pijn heb ik ook weer oog voor de vreugdevolle dingen in het leven. Vlak na het overlijden was alles donker en verdrietig, maar in de loop van de maanden sprankelden er weer lichtpuntjes. Het geslinger tussen het verlies en de toekomst is steeds meer toekomstgericht aan het worden. Dus ook als je rouwt kan het leven de moeite waard en ook zelfs weer leuk zijn.

Tot slot

Wat ik op 12 april precies ga doen daar denk ik nog even over na. In ieder geval breng ik de middag door met mijn familie.

En ondanks dat het rouwen niet over is, vind ik 1 jaar na het overlijden een mooi moment om het bloggen voor Ik mis je af te sluiten. Het afgelopen jaar heb ik mijn vragen met jullie gedeeld en antwoorden gezocht. Het mooie was dat ik daardoor voor mijzelf mijn gedachten op een rij kon zetten. Zo hielp het bloggen mij erg om de chaos die na het overlijden van mijn moeder in mijn hoofd was ontstaan, weer te structureren.

Er breekt voor mij nu een nieuwe tijd aan. Het gaat jullie goed!

Misschien ook wat voor jou

Ontvang bemoedigende artikelen en verhalen in je mailbox

We sturen je elke week een selectie van indrukwekkende verhalen en inspirerende artikelen.

E-mailadres

Lees onze privacyverklaring.

--:--