Een roadtrip met een rouw-randje

Hannah

Op de voorkant van het boek Oker is een jurkje te zien dat van een landkaart is gemaakt, tegen een okerkleurige achtergrond. ‘Dat verwijst naar Hanna, een meisje dat maar twee weken geleefd heeft. Zo heette onze dochter ook, ze is het enige personage dat haar naam heeft behouden. Hannah is Hannah, en we vinden het heerlijk dat haar naam wordt genoemd, omdat ze niet meer leeft’ zegt Martine.

Hannah werd veel te vroeg geboren. Martine: ‘Ze was 29 weken en heeft twee weken in de couveuse gelegen. We hadden niet verwacht dat ze maar twee weken zou leven. Heel onverwacht kregen we het telefoontje dat onze dochter geopereerd werd; niet zonder hoop, maar jullie moeten wel komen, was de boodschap. Ze is nog gedoopt, dat was een heel mooi afscheid eigenlijk.’

Redelijk bot

Je moet elkaar blijven vinden in een periode van rouw. Martine vervolgt: ‘De huisarts kwam na een paar dagen op bezoek en zei vol goede bedoelingen maar toch redelijk bot: “70 procent van de stellen die dit meemaakt, raakt elkaar kwijt”. Dat heeft ons wakker geschud en toch geholpen.’

Samen bedachten ze het idee om een boek te schrijven. ‘In de periode na het overlijden van Hannah gingen we dagboekfragmenten met elkaar delen’, vertelt David. ‘Om de paar dagen lazen we voor wat we geschreven hadden’. Daaruit is het idee voor het boek ontstaan. Ervaringen delen en Hannah voort laten leven, was de opzet van het schrijversechtpaar.

Roadtrip

De vertelling is dicht op de huid. Het perspectief van de man en de vrouw wisselen elkaar af per hoofdstuk. Het stel verlaat Nederland met hun vierjarige dochter Roos om zich tijdelijk te settelen aan de oostkust van Amerika. Daar is ruimte om zich te bezinnen op wat hen als ouders is overkomen. Het dagelijks leven, boodschappen doen, naar de kerk gaan, gastcolleges geven, maar ook toeristische uitstapjes en later de roadtrip door wildparken en de Grand Canyon, bieden steeds een opzet om Hanna nog bij alles te betrekken.

Luister hier de hele podcast van ‘De Eerste Zin’ over ‘Oker’ waarin David en Martine vertellen over hun kinderen, het schrijven en het verwerken van verdriet via het vertellen van verhalen.