Martin verleende 13 jaar mantelzorg: ‘Ik had een ander leven kunnen leiden’
Nietsvermoedend neemt Martin Nolet afscheid van zijn moeder. Drie dagen later overlijdt ze plotseling in haar slaap. Hoewel Martin dertien jaar lang mantelzorg verleent aan zijn moeder, is hij er niet bij als ze sterft. Martin: ‘Een vrolijk ‘tot ziens’ werd een voorgoed vaarwel.’
Slecht nieuws
‘Nee hè, ze heeft toch geen corona,’ denkt Martin nog als hij op zaterdagmiddag met slecht nieuws gebeld wordt door het verpleegtehuis waar zijn moeder woont. Maar de boodschap blijkt erger: zijn 86-jarige moeder is heel plotseling in haar slaap overleden.
Vijftien jaar eerder overlijdt de vader van Martin. Sindsdien komt de zorg voor zijn moeder op hem aan. Martin vertelt: ‘Ik was eind dertig, had geen relatie en woonde nog thuis. Toen mijn vader overleed heb ik hem beloofd: ‘Je hebt altijd voor mam gezorgd, ik ga dat nu doen.’ Dat vond ik heel vanzelfsprekend.’
‘Ik vond het vanzelfsprekend dat ik mantelzorger werd’
Burn-out
Dertien jaar zorgt Martin voor zijn moeder, tot het echt niet meer gaat. Martin: ‘De huisarts riep al jaren dat mijn moeder naar een verpleegtehuis moest, omdat hij zag dat de zorg voor mijn moeder te zwaar was voor mij alleen. Ik was daar fel op tegen. Totdat ik in een burn-out belandde en maanden thuis kwam te zitten. Toen zag ik ook in dat er iets moest veranderen.’
De moeder van Martin gaat naar een verpleegtehuis en Martin blijft alleen achter in de woning die hij al die jaren met zijn moeder deelde. Martin: ‘Na mijn werk kwam ik thuis in een leeg huis. Ik had nog nooit op mezelf gewoond. Hoewel ik ook een fantastische band met mijn vader had, was ik echt een moederskindje. Mijn moeder was mijn maatje. Met haar deelde ik alles. Ik miste haar aanwezigheid.’
‘Ik miste mijn moeders aanwezigheid’
In het begin bezoekt Martin zijn moeder iedere dag. Later om de dag, en na de lockdown van dit jaar bezoekt hij haar twee tot drie keer in de week. Martin: ‘Als ik langskwam, fleurde ze helemaal op. Ze ging rechtop zitten in haar rolstoel en glimlachte van oor tot oor. We kletsten over van alles. Soms was het haar te veel, dan was ze moe. ‘Praat maar gewoon door hoor,’ zei ze dan. Ze vond mijn geklets wel gezellig, denk ik. Mijn moeder en ik waren heel hecht.’
Mantelzorg 2.0
Hoewel Martin geen dagelijkse zorg meer verleent, houdt hij zijn moeder goed in de gaten. ‘Ik zag erop toe dat mijn moeder niks tekortkwam. Er werd bijvoorbeeld gezegd dat mijn moeder in korte tijd heel doof was geworden. Bleken de batterijen van haar gehoorapparaat leeg te zijn. Daarnaast deed ik al haar administratie. Dat kon zij zelf niet meer en ik was de enige die dat voor haar kon doen,’ zegt Martin.
In de week voor haar overlijden is Martin nog bij zijn moeder. Hij blikt terug: ‘Het was woensdag, een dag als alle andere. Mijn moeder was niet topfit, maar dat was niet raar. Toen ik wegliep, riep ik nog vrolijk ‘tot ziens’. Dat bleek een voorgoed vaarwel. Op zaterdagmiddag, 17 oktober 2020, overleed ze. Ik mis haar verschrikkelijk.’
‘Tot ziens werd een voorgoed vaarwel’
Het besef van het verlies van zijn moeder dringt langzaam bij Martin binnen. Hij vertelt: ‘Als het weekend is, voel ik het gemis. Normaal gesproken ging ik dan even bij mijn moeder langs. Nu is het stil. Ik ben mijn vaste loopje naar het verpleegtehuis kwijt. En ik realiseer me dat ik een deel van mijn jeugd kwijt ben. Ik heb geen broers of zussen, mijn ouders waren de enige met wie ik mijn jeugdherinneringen kan delen. Nu heb ik niemand meer. Dat vind ik moeilijk.’
‘Ik ben een deel van mijn jeugd kwijt’
Toekomst
Hoe ga je verder na zo’n lange periode van mantelzorg? Martin kan daar nog geen antwoord op geven. ‘Ik ben nooit bezig geweest plannen te maken voor de periode na het overlijden van mijn ouders. Ik besef dat ik een ander leven had kunnen leiden. Ik heb mezelf een tijd weggecijferd voor de behoeften van mijn ouders. Maar andersom ben ik mijn ouders dankbaar dat ze tientallen jaren voor mij hebben gezorgd. Waarom zou ik andersom niet hetzelfde voor hen doen?’
Martin is blij dat zijn moeder niet heeft geleden. ‘Mijn moeder is een zachte dood gestorven. Overlijden in je slaap, mooier kan je eigenlijk niet wensen. Daardoor heb ik er vrede mee. Ik mis haar en ik vind het vreselijk dat ze er niet meer is. Maar het is goed zo.’
—
In deze speciale uitzending waarin Ik mis je in het teken staat van mantelzorg, vertelt Martin over het verlies van zijn vader en de zorg voor zijn moeder.
