Ga naar submenu Ga naar zoekveld

Kimberly (28) heeft geen ouders meer: ‘Mijn jeugd was in één keer afgelopen’

14 juli 2020 · Leestijd 6 min

Kimberly (28) is beide ouders al kwijt. Eerst haar vader, en nu ook haar moeder. ‘Na het overlijden van mijn vader heb ik jarenlang in een diep dal gezeten. Dat wil ik niet meer.’

Als Kimberly (28) haar telefoon opneemt zoekt ze een rustig plekje in haar huis op. Ze heeft twee jonge kinderen, dus gezellige drukte gegarandeerd. Over haar kinderen zegt ze: ‘Het leven zonder mijn ouders betekent ook dat mijn kinderen geen opa en oma meer hebben. Dat vind ik pittig. Mijn jongste is bijna twee jaar, die heeft mijn vader en moeder nooit bewust meegemaakt.’

Kimberly van der Zee is pas twaalf jaar oud als haar vader komt te overlijden als gevolg van een agressieve hersentumor. Op haar 27e overlijdt ook haar moeder aan kanker. Hoewel het nog niet lang geleden is dat haar moeder overleed – Kimberly is nu 28 jaar – is ze vrij nuchter. ‘Vlak voor ze overleed, zei mijn moeder: “Je mag een paar maanden verdriet hebben, maar daarna moet het klaar zijn. Je moet verder. Genieten van het leven”.’

Hoe anders was het verdriet en het rouwproces toen de vader van Kimberly overleed. ‘Toen mijn vader overleed was ik boos. Ik was twaalf, mijn vader was mijn grote held. In mijn ogen was hij misschien ziek, maar ging hij niet dood. Hij was sterk en positief. Hij had zoveel levenslust.

“Ik kon het verdriet geen plekje geven”

Mijn vader stierf vlak voor mijn puberteit. In die tijd heb je je beide ouders nodig. Na zijn dood heeft het jaren geduurd voordat ik er weer bovenop kwam. Ik kon het geen plekje geven, ik wilde er niet aan. Ik heb het heel zwaar gehad. Met behulp van een psychiater ben ik langzaam maar zeker uit een dal gekropen.’

Scheiding

Kimberly’s ouders scheidden als ze pas twee jaar oud is. Het maakt uit dat je ouders gescheiden zijn als er één ouder overlijdt, merkt Kimberly op. ‘Toen mijn vader overleed, viel niet alleen hij weg, maar ook het hele leven dat zich afspeelde om hem heen. Wij gingen om de week naar hem toe, en we kenden via mijn vader ook veel mensen die we ineens niet meer zagen. Ook dat was afscheid nemen, en dat viel me zwaar.’

“Niet alleen mijn vader viel weg, het hele leven om hem heen ook”

Kimberly groeit op in twee werelden: een vader die leeft in rijkdom en een moeder die in de bijstand zit. Kimberly: ‘Mijn vader was een vrij man. Hij kon ’s ochtends opstaan met een idee, dat hij diezelfde dag nog ging uitvoeren. Hij stond vol in het leven. Hij deed alles wat hij maar wilde. Hij was slim, hij reisde veel. Hij reed motor, hield van feestjes. Je kan wel zeggen dat hij een wild en luxe leven leidde. Desalniettemin kwamen wij als kinderen nooit wat te kort.’

Kimberly’s moeder was positief en nuchter. Ze hadden het thuis niet breed, maar als kinderen komen ze ook niks tekort. Kimberly vertelt: ‘Mijn moeder was nooit ziek, ze wist niet eens wat griep was. Dat ze borstkanker had, kwam als een complete verrassing. Het werd per toeval ontdekt. Niet lang daarna werden overal uitzaaiingen gevonden. Dat was verschrikkelijk nieuws. Als ik er nu aan denk, word ik er weer emotioneel van.’

Hoop op genezing

Kimberly’s moeder heeft heel lang de hoop gehad dat ze er weer bovenop zou komen. Kimberly: ‘Ze zag elke behandeling als een kans om te genezen. Ze was niet heel ziek van de chemo, ze heeft zich er een tijd goed doorheen geslagen. Aan doodgaan wilde ze niet denken, laat staan er over praten.’

“Aan doodgaan wilde mijn moeder niet denken”

Pas in de laatste tien dagen voor haar overlijden, leek de moeder van Kimberly te beseffen dat het einde nabij was. Kimberly: ‘Ze belde me op en zei: ‘Ik voel dat het er aan komt. We gaan de spullen verdelen. Wat wil je hebben?’ Ze grinnikt. ‘Mijn moeder was praktisch ingesteld. Het was een telefoongesprek met een lach en een traan.’

Daarnaast had haar moeder ook specifieke wensen voor de uitvaart. Kimberly: ‘Mijn moeder wilde er mooi bij liggen. “Ik moet toonbaar zijn, anders doe je de kist maar dicht,” zei ze vlak voor haar overlijden.’ Kimberly lacht. ‘Ze heeft het voor ons als kinderen luchtig gehouden, denk ik. Dat was wel prettig.’

Afscheid

Vierentwintig uur voor het overlijden van haar moeder, werd Kimberly gebeld. ‘We moesten afscheid nemen, het overlijden duurde niet lang meer.’ Kimberly ging met haar twee kinderen naar het hospice, waar Kimberly’s moeder haar laatste dag doorbracht. Kimberly: ‘Toen we kwamen, fleurde ze helemaal op. Ze praatte honderduit. We hebben gelachen en gehuild. Het was fijn. Heel bijzonder, ze heeft volgehouden tot ze van iedereen afscheid had genomen. De volgende ochtend was ze niet meer aanspreekbaar. Ze is in een diepe slaap geraakt en niet meer wakker geworden.’

Uitvaart

Kimberly’s moeder werd in besloten kring begraven. Kimberly: ‘Mijn moeder had geen overlijdensverzekering. We hebben een doneeractie opgezet om de uitvaart te kunnen betalen. Dat is gelukt. Alleen het eigen gezin was aanwezig, geen overige familie. Het was heel mooi, en intiem.’

“Mijn moeder heeft volgehouden tot ze van iedereen afscheid had genomen”

Waar de uitvaart van Kimberly’s moeder in kleine kring werd gehouden, werd uitvaart van haar vader groots georganiseerd. Kimberly: ‘Mijn vader was lid van een motorclub. Zijn uitvaart werd gevierd op de clubmanier: er waren honderden mensen aanwezig, ook motorclubs uit het buitenland waren gekomen. De kist werd in een lange stoet met motoren door de stad gereden. In het clubhuis is hij opgebaard. En na de uitvaart werd er traditiegetrouw een groot feest gehouden. Al was ik nog te klein om daarbij aanwezig te zijn, het was zoals mijn vader het gewild had: het leven vieren, niet bij de pakken neerzitten. Zo was hij.’

Nooit meer onbezonnen

Kimberly wil de levenslessen van haar beide ouders graag voortleven. Dat valt niet altijd mee. ‘Als je zoals ik op jonge leeftijd geen ouders meer hebt, word je in één klap volwassen. Je jeugd is nooit meer onbezonnen. Je bent nooit meer vrij van pijn en ellende.

Na het overlijden van mijn vader heb ik jarenlang in een diep dal gezeten. Dat wil ik niet meer. Ik waak ervoor dat ik depressief word. Het verdriet mag er zijn, maar ik schiet er niks mee op om erin te blijven hangen. Mijn moeder zei dan ook: “Doe waar je blij van wordt. Geniet van het leven.” Dus dat probeer ik.’

De vrouw op de foto is niet Kimberly.

Misschien ook wat voor jou

Ontvang bemoedigende artikelen en verhalen in je mailbox

We sturen je elke week een selectie van indrukwekkende verhalen en inspirerende artikelen.

E-mailadres

Lees onze privacyverklaring.

--:--