Mag je boos zijn op God?
Schrijfster Joke Verweerd verloor recent haar echtgenoot na een kort ziekbed, na een lang huwelijk. In haar nieuwe boek Troostpleister vindt zij woorden voor het loslaten van een geliefd mens en voor de rauwheid van rouw.
Joke Verweerd is geliefd om haar romans, verhalen en gedichten. Na het overlijden van haar man in 2017 is Joke gaan schrijven over de ervaring – en uitdagingen – van haar rouwproces.
In Troostpleister gaat Joke bijvoorbeeld eerlijk in op haar worsteling met de vraag of verdriet een vijand is, of misschien ook een vriend kan zijn. Hieronder vind je een passage uit het boek:
Mag je boos zijn op God?
Zoals Job boos was, en Jeremia. Zij riepen allebei dat ze maar liever niet geboren waren. Dat het leven te veel narigheid had om gewaardeerd te kunnen worden.
Tegen God zal ik zeggen: ‘Veroordeel mij niet, laat me weten waarom u mij bestrijdt. Doet het u goed mij te verdrukken, te verachten wat uw handen hebben voortgebracht?’ Job 10:2-3a
Vervloekt is de dag waarop ik ben geboren, de dag waarop mijn moeder mij baarde. Die dag mag niet gezegend zijn. Jeremia 20:14
Het waren momentopnames, ja, maar wie kent die slechte momenten niet? De dagen dat je hart zo zwaar is van radeloosheid en onvrede, van teleurstelling en onbegrip? Waarom overkomt dit jou? Wat heb je gedaan of misdaan om zo verbannen te worden naar een onleefbare wereld van ellende en pijn?
Boos zijn op God kan op verschillende manieren. Je kunt God verwijten dat Hij te dichtbij komt in zijn ongenade en je kunt God verwijten dat Hij te ver blijft in zijn genade.
Voor mezelf sprekend: God van mij weg wensen, Hem zo verwensen dat ik Hem niet meer zien wil, dat durf ik niet. Dan zal ik pas echt radeloos zijn. Tegen God schreeuwen omdat Hij te ver blijft, ja, zo boos mag ik zijn, want die boosheid komt voort uit een radeloos verlangen. Ik wil bij Hem schuilen.
—
