Blog Rinette – Zing, Vecht, Huil, Bid, Lach, Werk en Bewonder

Zing, Vecht, Huil, Bid, Lach, Werk en Bewonder!

Zing

Ik grijp naar mijn liederen en ga achter de piano zitten. Mijn gedachten dwalen weg. Weg van het hier en nu. Weg van alles wat ik voel. Ik zing, ik speel. Ben afgeleid en hoor muziek. Hoe mooi kan het leven zijn. Nou, zo mooi is het op dit moment niet. Mijn zweethanden slaan de toetsen langzaam aan. Mijn armen tintelen van inspanning en mijn benen staan stijf van stress op de pedalen. Ik zing terwijl ik vecht.

Vecht

Ik vecht tegen alles wat ik voel. Ik vecht tegen de boosheid die ik voel om het steeds maar zonder vader te moeten doen. Ik vecht tegen de pijn die ik voel in mijn lijf. Ik wil geen pijn voelen. Ik vecht tegen mijn gedachten, die denken dood te gaan. Ook kanker te hebben. Hoe kan ik nu zingen terwijl ik vecht? Mijn lijf is in gevecht tegen mijn gedachten. Mijn hoofd wil verder, door, vergeten; en zo snel mogelijk. Maar mijn lichaam is daar nog niet klaar voor. Zou mijn hoofd dat al wel zijn?

Huil

Huilen, het ene moment komt het er met bakken uit, en de andere keer lach ik het maar wat weg. Ik kan toch niet altijd huilen, rouwen, treuren? Altijd maar weer langs dat nare zwarte gat? Altijd maar weer die pijn voelen en huilen. En als ik kan huilen, huil ik om alles. Om alles wat me bezighoudt. Om de klachten die ik in mijn lijf voel, de angst voor wat het kan zijn, mijn nieuwe uitdagingen die ik niet met mijn vader kan delen. Mijn lijf huilt, maar ik ga er aan voorbij. Ik wil niet huilen, ben klaar met huilen en wil ook niemand meer zien huilen. Mijn vingers drukken steeds harder op de laptop toetsen. Huilen? Nooit meer.

Bid

Bidden? Ach wat helpt het. Het gaat allemaal toch zoals het gaat. Ik bid, maar word ’s morgens wakker en bedenk me dat ik nooit ‘amen’ gezegd heb. Ik bid terwijl mijn gedachten verdwalen naar mijn to do list. Ik bid en ben boos. Ik bid en weet niet

waarom. Moet ik vragen of papa snel terugkomt? En dat alles weer goed mag komen? Waarom zou ik? Het gebeurt toch niet. Ik lijk wel een klein kind die zijn zin niet krijgt en op een moment stopt met zeuren omdat hij voelt dat het geen zin meer heeft.

Lach

Soms uitbundig, hard, veel, niet tot weinig. Lachen als een boer met kiespijn en soms lachen zonder op te houden. Wat liggen al je emoties dicht bij elkaar. Lachen; het liefst doe ik het elke dag, elk moment. Maar er valt op het moment zo weinig te lachen. Waar moet je nog om lachen? Terwijl ik typ ontkiemt er een lach op mijn gezicht. Ik lach om mijn negatieve woorden. En de woorden die ik net typ, maar eigenlijk niet kloppen. Lachen wat is dat fijn. Lachen om herinneringen. Lachen om dingen die gegaan zijn zoals ze zijn gegaan.

Werk!

Werk met een uitroepteken! (Ik kan er wel 10! plaatsen) Waarom? Werk, dat is voor mij een onderwerp waar ik wel een boek over kan schrijven. Wat houd ik van werken en wat wil ik graag werken. Ik wil zoveel. Ik wil, ik wil. Ik heb allemaal ideeën. Een nieuwe baan. Weer een nieuwe lading gitaren, veel nieuwe gitaristen. Werk; geweldig! Wat leuk. Maar ik ken mijn limiet niet. Zolang ik maar werk, vergeet ik. Bezig met van alles en nog wat zonder te luisteren naar je lijf. Werken zonder ophouden. Werken zonder te rouwen. Weer willen werken zoveel als je kan, zoveel als eerder. Maar eerder komt niet meer. En eerder is er niet meer. Ik moet mezelf remmen, tijd voor mezelf nemen. Mijn lijf is op dit moment aan het werk. En dat is al genoeg werk voor de hele week. Mijn gedachten staan niet stil en zijn aan het werk, dat is al genoeg werk voor een jaar. Maar wat is het leuk en wat kan ik genieten van mijn nieuwe baan. En toch, toch ga je wéér langs dat zwarte gat.Werken; zonder mijn ervaringen te delen met mijn vader. Werken; zonder te vertellen hoe leuk je het vindt en het trotse gezicht van je vader te zien. Werken,zonder..

Bewonder

Wat een mooi woord. Ik bewonder veel mensen. En krijg steeds meer bewondering voor mijn vader; die geduldig en zonder boze woorden zijn nare ziekte droeg. Ik heb bewondering voor alles wat mijn vader zijn leven lang gedaan heeft en hier heeft achtergelaten aan mooie herinneringen. Diep van binnen, bewonder ik ook mezelf. Ik bewonder de kracht die je toch krijgt

om door te gaan. Op te pakken wat je weer oppakken kan en je bewondering voor je vader vast te houden op het moment dat je huilt, lacht, zing, vecht, bid en werkt!

Zing, vecht, huil, bid, lach, werk en bewonder
Zing, vecht, huil, bid, lach, werk en bewonder
Zing, vecht, huil, bid, lach, werk en bewonder
Zing, vecht, huil, bid, lach, werk en bewonder
Niet zonder ons, maar samen!