'Ze was niet het mooiste meisje, maar wel het meisje dat mijn wereld het mooiste maakte'

Twaalf jaar jong was Jan, toen hij de dertienjarige Annie ontmoette. “We waren op slag verliefd”, vertelt hij bij haar graf, met de hijskranen van de havens van Maasbracht op de achtergrond.

Jan groeit op in de scheepvaart en moet als twaalfjarig jochie op het binnenvaartschip van zijn oom aan het werk. In de weekenden gaat hij naar zijn oma, waar hij op een dag de 13-jarige Annie treft. Zij zit bij oma in de kost. “Ze was ontzettend lief, dat had ik al snel in de gaten. Ik heb haar niet meer losgelaten.”

Lang wachten

Hun verkering duurt lang en ze willen graag trouwen als Jan 18 wordt. "Maar dat was niet aan de orde. We moesten wachten met trouwen tot ik 21 was.”

Eenmaal getrouwd werken ze samen op tankers in de binnenvaart. Tot hun eerste zoon wordt geboren. “Annie zag het varen met gevaarlijke stoffen niet meer zitten. Inmiddels had ik genoeg verdiend om een eigen schip te kopen. Daar was zij de kapitein, ik stond voorop met touwen te werken. In alles waren we op elkaar ingespeeld.”

Intense liefde

Ondanks het harde werk en de aandacht die hun jonge kinderen opeisen, blijft hun liefde intens. Na 47 gelukkige huwelijksjaren wordt Annie ziek, ze heeft borstkanker. “Volgens de dokters was het niet zo erg, maar 8 weken later was ze dood”, vertelt Jan geëmotioneerd. “Toen heb ik aan onze lieve Heer gevraagd: Waarom? Waarom moet ik haar missen? Maar ik weet dat we in de hemel weer samen zullen zijn, dat zal een feest zijn!”

Elke dag denkt hij nog aan Annie, vol dankbaarheid: “Ik had niet het mooiste meisje van de wereld, maar wel het meisje dat mijn wereld het mooiste heeft gemaakt.”