Blog Bertine | Weer naar school

Weer naar school!

De zomervakantie is voorbij, de kinderen zijn weer naar school. Het voelt fijn dat voor iedereen het ‘gewone’ leven weer begint. Deze zomervakantie was toch weer heftiger dan ik had verwacht.
Nu starten de scholen weer. Het zijn van die gewone dingen, maar ze blijken ook nu weer groot te zijn. Weer een moment wat pijn doet. Weer is het zo duidelijk dat ons gezin incompleet is.

Drie kinderen

Ik had zo graag drie kinderen op school gehad. Drie kinderen die uitkeken naar hun nieuwe klas of juf. Maar het is zo anders. Ik zou het zo graag zo anders willen. Ik mis die derde schooltas, geen gymkleren regelen voor Daan. Het hoeft niet meer, nooit meer.

Maar de realiteit is dat ik nu met Isa en Thijn bespreek hoe we aan hun nieuwe klas gaan vertellen dat hun broer er niet meer is. Ze zijn beiden bang voor vragen. “Weet mijn juf wel wat er is gebeurd, mama?” vraagt Thijn aan mij. Hij is bang dat de juf hem niet zal begrijpen. Bang dat hij niet verdrietig kan zijn. En Isa start op een nieuwe school. Alleen dat is al zo spannend, laat staan het verhaal van haar gemis erbij…
De angsten van mijn kinderen maken mij zo verdrietig. Ze missen Daan zo!

“Weet mijn juf wel wat er is gebeurd, mama?”

De juf weet van Daan

Gelukkig is de juf van Thijn op de hoogte van het overlijden van Daan. Ik had ook niet anders verwacht, maar omdat het een nieuwe juf voor Thijn is kon ik het niet met zekerheid zeggen. Het geeft Thijn rust. Hoe het met Isa zal gaan is iets anders. Zij zal het zelf moeten doen en zelf moeten uitleggen. Iets wat ik met haar kan bespreken, maar niet voor haar kan doen. Ze zal het zelf moeten doen, hoe moeilijk soms ook.

Wat ben ik dan blij dat ons hondje er is! Ik merk echt dat het ons goed doet. De kinderen kunnen heerlijk knuffelen en Isa heeft een maatje thuis als ze zich alleen voelt. Maar ook iets leuks om over te vertellen. Zo’n klein beestje dat zoveel brengt!

Daan hoort erbij!

Thijn heeft vandaag de ‘ik-doos’ meegekregen van de juf. Een mooie aanleiding om over zichzelf te vertellen, en over zijn familie. De rouwkaart van Daan heeft hij erin gedaan, samen met een kaarsje. “Daan hoort er ook bij mam”, is zijn toelichting. “Tuurlijk hoort Daan bij ons!” reageer ik op zijn opmerking. Daan is altijd bij ons, hij hoort er voor altijd bij!