Interview – Alinda’s zoon verongelukt in een windmolen

Brand in de molen

29 oktober begint als normale werkdag voor Arjan. Hij werkt als monteur in windmolens en deze dag verloopt zoals vele andere, totdat er om 15:00 uur iets vreselijks misgaat. Er breekt brand uit in de molen waar Arjan op dat moment samen met een collega in zit.

‘Een van hen was uit de molen gevallen, maar ze wisten nog niet wie’

Ongerust

Zijn ouders weten nog van niets als zij om 18:00 uur op het journaal horen over een ongeluk in een windmolen. Alinda vertelt: “we zeiden nog tegen elkaar: ‘als er maar niets met Arjan aan de hand is.’ Eigenlijk voelde ik toen al: dit is fout. We waren ongerust en een half uur later heeft mijn man gebeld naar het bedrijf waar Arjan werkte. Toen bleek inderdaad dat Arjan en zijn 19-jarige collega Daan betrokken waren bij het ongeluk. Een van hen was uit de molen gevallen, maar ze wisten nog niet wie. De ander hadden ze nog niet gevonden.” Een zenuwslopende avond volgt en pas tegen middennacht horen Alinda en haar man dat hun zoon is gevonden en het ongeluk niet heeft overleefd.

Omhelzing

“Hoe het precies heeft kunnen gebeuren weten we nog steeds niet”, vertelt Alinda, “maar er is brand uitgebroken en de jongens zijn waarschijnlijk in paniek naar boven geklommen. Ze stonden op 80 meter hoogte en konden nergens meer heen.”

Een schipper die op dat moment langs de brandende windmolen voer heeft foto’s gemaakt van de twee jongens bovenop de molen, die hun ouders laters hebben gekregen. Alinda: “Op de foto is te zien dat Arjan en Daan elkaar omhelsden. Arjan is daarna waarschijnlijk teruggegaan door de brand heen, en Daan is van de molen gevallen. Ik wil er eigenlijk niet aan denken wat ze meegemaakt hebben.”

Onwerkelijk

“Omdat Arjan zo verbrand was, mochten we hem niet zien. We wisten dat hij was overleden, maar mijn gevoel zei dat het niet waar was. Het afscheid was zo onwerkelijk en abrupt. Weken na zijn overlijden dacht ik nog regelmatig: daar komt Arjan aan. Inmiddels weet ik: het was echt Arjan die in die kist lag.”

Tot aan de begrafenis leeft Alinda in een roes. Daarna beseft ze hoe stil het is in huis zonder Arjan. “Hij was een harde werker, maar ook een hele lieve, vrolijke jongen. In één keer is dat allemaal weg. Dat hij er niet meer is, doet enorm veel pijn.

‘Als gezin hebben we veel steun aan elkaar gehad’

In het begin dacht ik weleens: ‘ik kom vandaag mijn bed niet uit. Maar we hebben nog twee zoons die op dat moment 14 en 18 jaar oud waren. Zij hadden natuurlijk ook verdriet, maar zij brachten ook weer gezelligheid. En ik wilde er ook voor Arjans vriendin met wie hij trouwplannen had zijn. Als gezin hebben we veel steun aan elkaar gehad en elkaar er doorheen geholpen. Ik durf wel te zeggen dat Arjan trots op zou zijn geweest.”

Positief

“Ik had altijd een positieve instelling, en ik heb de kracht van God gekregen om mijzelf te blijven. Ik mis mijn kind ontzettend, maar ik sta niet negatief in het leven en daar ben ik dankbaar voor. Al zou ik best even dat verdrietige voel of de pijn die altijd aanwezig is, even aan de kant willen schuiven. Ook aan de vele gesprekken met de ouders van Daan hebben we veel steun gehad. We kenden hen niet maar inmiddels hebben we een hele goed band met hen. Zij weten als geen ander hoe het is, we vinden veel herkenning bij elkaar. Dat is heel bijzonder.”

‘God stond aan de andere kant om Arjan op te vangen, dat troost mij’

Arjan tijdens een vakantie in Duitsland

En ik ben blij dat we de foto’s van Arjan en Daan op de molen hebben”, vertelt Alinda verder. “Ik heb die foto’s niet gelijk bekeken, als je die voor het eerst onder ogen krijgt is dat vreselijk. Het is gruwelijk als je nagaat wat er in hun hoofd moet zijn omgegaan. Maar het is  wel het laatste wat ik  van Arjan heb.

Mijn man vindt dat veel lastiger, hij vraagt zich af: waar was God toen het ongeluk gebeurde? Maar ik denk: God was erbij. God stond aan de andere kant om Arjan op te vangen, en dat troost me.”

Tekst: Heleen Dekens