Navigatie overslaan
NPO Start
Uitgelichte afbeelding

Gedicht | Verijsd

29 januari 2017 · 00:23

Update: 19 mei 2025 · 16:50

‘Sinds ik jou verloor, ben ik verijsd. Sinds ik jou verloor, ontdooi ik niet.’ Een gedicht over hoe verdriet je van binnen als bevroren kan doen voelen. Aanwezig en tegelijk afwezig zijn.

Verijsd

Sinds ik jou verloor
ben ik verijsd

sinds ik jou verloor
ontdooi ik niet

iedere aanraking
stoot ik af

iedere glimlach
is een bevroren gelaats-
trekking

ik lijk wel te lachen
maar huil vanbinnen

ik lijk wel flink
maar ben vaak nergens

ik lijk er wel te zijn
maar ben afwezig

soms mag
wie het aankan
mijn wanhoop zien

dat geeft
lucht
licht
levensadem.

Marinus van den Berg


Marinus van den Berg
Wat maak je mee als je rouwt? Het is een unieke en complexe ervaring. Marinus van den Berg beschrijft die ervaring en ontwerpt een plattegrond van het landschap van afscheid en verlies. Lees er hier meer over.

Disclaimer
Dit gedicht is met toestemming van uitgeverij Ten Have overgenomen uit de bundel Rouwen in de tijd (2009) van Marinus van den Berg. Kopiëren, verspreiden en elk anders gebruik van deze inhoud is niet toegestaan zonder toestemming van de uitgever.

    Deel dit artikel:

    hyperlinkenveloppeWhatsAppfacebookTwitter

    Meest gelezen

    Lees ook

    Ontvang bemoedigende artikelen & verhalen in je mailbox

    We sturen je elke week een selectie van indrukwekkende verhalen en inspirerende artikelen.

    Lees onze privacyverklaring.