Gedicht | Verijsd
‘Sinds ik jou verloor, ben ik verijsd. Sinds ik jou verloor, ontdooi ik niet.’ Een gedicht over hoe verdriet je van binnen als bevroren kan doen voelen. Aanwezig en tegelijk afwezig zijn.
Verijsd
Sinds ik jou verloor
ben ik verijsd
sinds ik jou verloor
ontdooi ik niet
iedere aanraking
stoot ik af
iedere glimlach
is een bevroren gelaats-
trekking
ik lijk wel te lachen
maar huil vanbinnen
ik lijk wel flink
maar ben vaak nergens
ik lijk er wel te zijn
maar ben afwezig
soms mag
wie het aankan
mijn wanhoop zien
dat geeft
lucht
licht
levensadem.
Marinus van den Berg
Marinus van den Berg
Wat maak je mee als je rouwt? Het is een unieke en complexe ervaring. Marinus van den Berg beschrijft die ervaring en ontwerpt een plattegrond van het landschap van afscheid en verlies. Lees er hier meer over.
Disclaimer
Dit gedicht is met toestemming van uitgeverij Ten Have overgenomen uit de bundel Rouwen in de tijd (2009) van Marinus van den Berg. Kopiëren, verspreiden en elk anders gebruik van deze inhoud is niet toegestaan zonder toestemming van de uitgever.
