Tijdens de reanimatie blijft Ilonka bij haar zus: 'Misschien voelde ze me'

“Mijn zus Diana en ik leken erg op elkaar en we deden alles samen. Ze was heel lief en zorgzaam. Als je haar nodig had, dan was ze er voor je. We hadden veel lol. Op Eerste Kerstdag 2018 zakte ze in elkaar door de gevolgen van een dubbele longembolie. Ze werd naar het ziekenhuis gebracht. Daar is ze nog even bij geweest, maar daarna kreeg ze een hartstilstand en werd ze gereanimeerd.

Ik weet nog goed dat er bij de laatste reanimatie werd gevraagd: wil iemand daarbij zijn? De artsen hadden van tevoren al gezegd: dat vragen wij weleens, zodat je kunt zien dat we er alles aan gedaan hebben. Dat wilde ik graag. Want misschien was ze er nog en voelde ze dat iemand bij haar was die ze kende.”

Filmscéne

Maar de reanimatie mag niet meer baten. “Diana is overleden aan de gevolgen van een dubbele longembolie. Je ziet weleens in films dat mensen zomaar in elkaar zakken en dan dacht ik altijd: wat dramatisch. Maar ik had écht geen gevoel meer in mijn benen, alsof de grond onder je voeten verdwijnt.

Diana werd naar een rouwcentrum gebracht waar je 24/7 terechtkon. Dat was fijn, om in alle rust -wanneer je daar behoefte aan had- bij haar te kunnen zijn. Ik wilde spreken op haar uitvaart, maar ik kreeg niets op papier. Tot ik daar bij haar zat, toen schreef ik het gewoon op.

Zij kende mij het beste

Ik vertelde op haar uitvaart over het wielrennen waar we zo van hielden, maar ook over de dingen die we nog samen hadden willen doen. En dat ik niet wist hoe het leven zonder haar zou zijn. Dat vind ik nog steeds moeilijk. Zij kende mij het beste. Bij haar kon ik helemaal mezelf zijn, ook met mijn minder gezellige buien. Maar ze heeft ons zoveel gegeven waar we nog steeds om kunnen lachen. We stoppen niet met over haar te praten.”

Ilonka in Ik mis je

Bekijk het hele verhaal van Ilonka over haar zus op maandag 15 september in het EO-programma Ik mis je om 16.29 op NPO 1, of kijk terug via NPO Start.