Thom (18) overlijdt ondanks zijn ziekte onverwachts: 'Als ouders kun je niet dieper vallen'

“We zijn hier bij onze zoon Thom,” vertellen Ingrid en Rob bij het graf. Hij was een jongen die mensen raakte. Met een opgewekt karakter legde hij gemakkelijk contact.

Toen Thom anderhalf jaar oud was, bleek hij ernstig ziek. Wat begon met een bult op zijn hoofd, mank lopen en veel drinken en plassen, bleek een zeldzame ziekte.

Vanaf dat moment volgden jaren van behandelingen. "Vijftien jaar van zijn leven kreeg hij chemo’s," vertellen zijn ouders. Toch bleef Thom altijd positief. "Hij ging het ziekenhuis altijd weer in met goede moed."

Toekomstdromen

Thom had een uitgesproken karakter. Hij had ideeën en plannen voor de toekomst. "Hij wilde iets zakelijks gaan doen. Hij zei: ‘Ik wil bewijzen dat ik meer ben dan een zieke puber. Ik kan meer dan wat ze denken dat ik kan.’"

Zijn ouders spreken vol bewondering over hun zoon, over zijn kracht én zijn kijk op het leven. "Hij lag eens zeven dagen plat in het ziekenhuis. Wij zeiden: nog vier dagen te gaan. Maar Thom zei: ik heb er al drie gehad." Zijn positieve houding maakte indruk. "Dat raakt me. Die manier van denken."

Ongeluk

En dan gebeurt er onverwachts iets verschrikkelijks.

"Het gruwelijkste van Thom verliezen," zegt zijn vader, "vind ik dat we altijd dachten: komt hij wel door zijn ziekte heen? En dan verongelukt hij."

Thom had die dag nog samen met zijn ouders gegeten, daarna ging hij op zijn scooter naar de bioscoop. Onderweg zou hij een vriend oppikken. Toen hij twee schoolkameraadjes passeerde, zwaaide Thom naar hen. Die kleine, vriendelijke beweging werd hem fataal. "Hij vergat dat zijn stuur meebewoog. Uit de tunnel kwam een busje, en Thom botste er frontaal op. Hij was op slag overleden."

Onbestemd gevoel

Voordat zijn ouders hiervan wisten, voelde zij zich al vreemd die avond. "We voelden ons niet lekker, alsof er iets niet klopte." Toen de deurbel ging en zij een politieagent door het raampje zagen, wisten ze het. "Ik vroeg: waar is Thom? Ze zeiden niets. En ik zei alleen: Thom is dood. Ga maar weg."

Wat volgde, waren verschrikkelijke momenten. "Het enige dat we zeiden die avond, was: ik moet naar Thom. Ik wil hem niet alleen laten." Maar dat kon niet direct – vanwege het politieonderzoek. "Ik heb alleen maar mijn hart vastgehouden dat eerste halfjaar. Je diepste emotie is geraakt. Dieper kan je niet gaan als je kinderen hebt. Je kunt niet dieper vallen."

Energie

Gedachten aan stoppen, aan niet meer willen leven zonder hem, waren er wel eens. "Ik wil bij hem zijn. Ik wil ernaast liggen." Maar de liefde tussen Ingrid en Rob, als ouders, geeft houvast. "Wij zeiden tegen elkaar: als onze zoon zó streed voor zijn leven, wie zijn wij dan om dat niet te doen?"

Ze gingen en gaan door – voor Thom. "We eren wie hij was. Op zijn energie leven we voort. Ik roep hem heel vaak aan."

• Meer lezen over wie Thom was en hoe er om hem gerouwd wordt? Lees hier verder

  Meer lezen over wie Thom was en hoe er om hem gerouwd wordt? Lees hier verder