Song | Guus Meeuwis – De Weg

Ode aan dierbare overledenen

‘De weg’ is niet oorspronkelijk van Guus Meeuwis, maar van de Duitse zanger Hertbert Grönemeyer. Het nummer Der Weg is een ode aan twee dierbare overledenen: zijn vrouw Anne en zijn broer Wilhelm. Beiden ontvielen hem binnen drie dagen in het jaar 1998 aan de gevolgen van kanker. Een tragisch verlies, waar Herbert lang mee worstelde. Jarenlang sloot hij zichzelf op, waarna hij naar buiten kwam met dit nummer. Het verdriet spat er nog steeds van af. In 2005 werd het nummer vertaald in het Nederlands door Guus Meeuwis.

Bekijk en luister de video van dit ontroerende lied en lees de tekst hieronder mee.

Songtekst | De weg

Kan nauwelijks wat zien
Door de waas voor m’n ogen,
Lijkt alles gelogen
Al het mooie lijkt dood

Ik heb zelfs de kracht niet,
Om op te geven
Al wil ik het niet
Het leven gaat door

We leefden ons leven
om samen te sterven
De bergen beklommen
De dalen gedeeld

In het diepst van de nacht
zelfs de zon laten schijnen
niets wat niet kon
niets was te veel

We wilden geloven
In het eeuwige leven
Samen verscholen
in wanhopige troost

We hebben de waarheid
Zo diep als kon begraven
Ik was een met een engel
Zolang het mocht

Waar jij verscheen
scheen de zon met je mee
Geen tijd voor verdriet
Maar elke dag omarmt
En altijd vrolijk
Hoe jij dat voor elkaar kreeg
Met oneindig veel moed
Leven is niet fair

De dans, gedanst, op een zilveren tapijt
Met jou dicht bij mij, de verloren tijd beweend
Doelloos verzonken, en dronken
En niets dat niet mocht
Wij twee door de tijd, de tijd heen
Midzomernacht droom

Waar jij verscheen
scheen de zon met je mee
Geen tijd voor verdriet
Maar elke dag omarmd
En altijd vrolijk
Hoe jij dat voor elkaar kreeg
Met oneindig veel moed
Leven is niet fair

Jouw stralende lach, en je mooie gezicht
Jouw tedere woorden, je onverwoestbaar krachtige wil
Je hebt je noodlot, steeds het hoofd geboden
Tot het eind geloofd in jouw idee van geluk
Jouw idee van geluk

Ik ga niet weg, heb nog wat tijd gekregen
Zal altijd maar doorgaan, tot aan het eind
Heb je voor altijd, m’n hart gegeven
Ik draag je bij me, tot het licht straks dooft
Ik draag je bij me, tot het licht straks dooft