Rouw mét mij

Koens zoon Victor (8) kon goed zwemmen, maar verdronk in een jacuzzi tijdens hun vakantie door een ontbrekend roostertje. ‘Van de hoogste graad van geluk naar de totale wanhoop op twee minuten tijd. De rit terug is langer. Veel langer. Over deze rit wil ik het vandaag hebben’, schrijft Koen in een open brief. Want hij vroeg zich af wat je kunt leren van een plotseling overlijden en schreef dat op.

De dood is ruw

‘Hoe ga je hiermee om indien dit in jouw directe omgeving gebeurt? De eerste reactie is er meestal één van ongeloof, verbijstering en verdriet maar vervolgens worden we weer praktisch: Gaan ze nu nog mee op skivakantie? Hoe gaan we dit aan onze eigen kinderen vertellen?’

‘Helaas, pindakaas zoals ons jongetje steeds zei’

Mensen willen heel graag helpen als hun medemens zo’n enorm verdriet te verstouwen heeft. Dat heeft Koen en zijn gezin enorm geholpen. Die boodschap wil hij delen: ‘Ga gewoon aan de deur staan met die pot soep in je handen. De dood is ruw, primitief en oeroud. Eten en drinken ook. Het gemis wordt er niet minder om, “helaas, pindakaas,” zoals ons jongetje steeds zei, maar het helpt wel.’

Koen wil dat zijn oproep een ode aan het leven is. En een oproep tot liefde, want ‘enkel de liefde, en niet de woede of een gerechtszaak, zal ons als gezin erbovenop helpen. Het is diezelfde liefde die je nodig zult hebben wanneer je met een kom soep zal aanbellen.’

Dring jezelf op

Hou dat vol, schrijft hij, dring jezelf op en blijf dat doen: ‘In een tijdperk waar relaties gestart en gestopt worden via Messenger en waarbij aan nationale en zelfs internationale politiek wordt gedaan via Twitter, is de verleiding groot om ook ons medeleven af te handelen via Facebook of via de website van de begrafenisondernemer. “Er zal toch genoeg volk in de kerk zijn”, “Ze zullen toch voldoende bezoek thuis hebben…” Neen dus… wees aanwezig.’

Lees Koens open brief met de boodschap Rouw mét mij.