Een tijd verlangde Peggy naar armen om zich heen

Peggy’s vader overleed in 1963 aan een bloedziekte, vertelt ze aan EO Eva. Haar moeder wist zich goed te herpakken. ‘Mijn vader bad elke avond voor ons allemaal, dan vertelde hij op een eenvoudige wijze wat er in hem omging. Dat nam mijn moeder over. Ze ging ons voor in het leven met God.’

Na een aantal jaar hertrouwt haar moeder met een nieuwe man. ‘Hij deed goed zijn best. Ik heb een onbezorgde jeugd gehad, maar het gemis naar mijn eigen vader kon hij niet wegnemen. In mijn ogen kon hij niet veel goed doen, want “mijn vader zou het beter doen”.’

Bescherming

Door de jaren heen heeft God me geleerd om Zijn armen om me heen te voelen, vertelt Peggy. ‘Bij een positieve aanraking voel je je gezien en gekend, bij een negatieve aanraking voel je je afgewezen en gekwetst. Wat een aanraking vanbinnen veroorzaakt, doet God nog beter. Hij kan rechtstreeks naar je hart gaan.’

Ook leerde Peggy haar stiefvader als vader te zien. ‘Toen ik op mijn achttiende het huis uitging, hebben we erover gepraat. Hij heeft altijd gerespecteerd dat hij niet veel ruimte kreeg in mijn leven. Hij zei dat hij zorgvuldig was geweest om me niet te kwetsen. Dat heeft me zóveel gedaan. Het heeft alle barrières weggenomen. Ik heb hem omarmd en kon hem volmondig vader noemen.’

Gemis

Toen Peggy 21 was, overleed haar moeder. ‘Ze was er niet bij toen ik trouwde, niet toen ik zwanger werd. Het is een gemis dat mijn ouders geen opa en oma zijn voor mijn kinderen. Maar net zoals mijn moeder deed, zoek ik het bij God. Ik ben gezegend met ouders die een wegwijzer zijn geweest – nu moet ik het hebben van de Ouder met een hoofdletter. Dat is de dankbaarheid in mijn leven.’

‘Als jong kind had ik al honger naar een papa. Dat verlangen heeft mijn hemelse Vader beantwoord. Het lied ‘The warrior is a child’ van Twila Paris verwoordt dat verlangen goed: ‘I drop my sword and cry for just a while, ‘cause deep inside this armor the warrior is a child’.’

‘Je mag de wapenrusting van de Heer jong leren hanteren’, zegt Peggy. ‘Dat heeft mijn moeder ook ervaren. De buitenwereld ziet je verdriet niet, weet niet dat je naar de hemelse Vader rent als je valt. Maar Hij pakt je op de knie. Ook ik ren naar mijn Abba.’

Lees het hele interview bij EO Eva.