Interview | Het maakt me verdrietig dat mijn kleinkinderen hun opa missen

Matanja Ravensbergen is auto instructeur, net als haar vader, Daan Botermans. Ruim twee jaar geleden overlijdt hij onverwachts: “Ik mis hem enorm en mijn kinderen missen hun opa!”

Matanja mist zijn rust, zijn humor, maar ook zijn wijze raad en advies. Hij wist met elke situatie raad: “Ik heb zo veel gehad aan zijn tips, ook bij het geven van rijlessen.” In de televisie-uitzending van Ik mis je vertelt Matanja hier meer over.

Tevreden en geduldig

Wat maakte haar vader zo bijzonder? Matanja: “Mijn vader was heel tevreden en rustig. Hij kon écht met weinig gelukkig zijn.” Matanja herinnert zich een moment dat haar moeder een nieuw paar schoenen voor hem wilde kopen. Matanja’s vader reageerde: “Niet nodig hoor! Ik heb toch een goed paar. Bovendien, ik kan er toch nooit twee tegelijk dragen!”

“Mijn vader liet ook altijd iedereen voor gaan. Of we nou in een winkelrij stonden, of een plekje zochten op een parkeerplaats: anderen mochten altijd voor. Zijn geduld was echt een hele sterke kan van hem.”

Matanja kon ook erg genieten van zijn humor. Altijd wist hij wel een grapje te maken. Of juist de serieuze kant, zijn verhalen over vroeger. Matanja’s vader heeft als kind de Tweede Wereldoorlog meegemaakt. Het waren bijzondere momenten als hij vertelde over hoe het leven toen was en over de band met zijn eigen ouders en familie.

Opa

Matanja heeft twee dochters. “Ik vind het erg dat mijn kinderen hun opa moeten missen. Hij was stapelgek op ‘zijn duifjes’. Hij zal ze nu niet meer zien opgroeien. Dit besef maakt me verdrietig.”

Matanja’s oudste dochter, Cheyenne, heeft haar opa goed gekend. Ze waren dol op elkaar. “Mijn dochter was 9 jaar toen mijn vader overleed. Kort daarna stonden we samen  in een lift. Cheyenne begon ineens zachtjes een lied te zingen: “Stil, mijn ziel wees stil en wees niet bang voor de onzekerheid van morgen. God omgeeft je steeds, Hij is er bij…”

Afscheid

“Ik begon te huilen, het raakte me zo dat ze dit lied zong. ‘Waarom huil je mama?’ vraagt Cheyenne me. Ik vertelde haar dat ik het zo mooi vond dat ze dit zong. Toen besloot Cheyenne dat ze dit lied op de begrafenis van opa wilde gaan zingen. “Als troost voor oma, maar ook een beetje voor opa nog!”.

En ja, ze heeft het echt gedaan. Het was zo prachtig.
Haar zingen heeft veel indruk gemaakt op iedereen die bij de dankdienst voor mijn vaders leven was. Hierdoor is het afscheid van hem extra bijzonder en mooi geworden.”

Alleen maar liefde

Matanja heeft van haar vader ook het vertrouwen op God meegekregen. Voor haar nu ook een bron van kracht én troost.

“Mijn vader had een rotsvast geloof in God. Voor hem was God overal aanwezig in zijn leven, met alles verweven. Hij was hierin mijn grote voorbeeld. Het is mijn verlangen om God steeds beter te leren kennen. Ik weet dat het uiteindelijk ook allemaal goed komt. Bij God in de hemel zijn er geen zorgen meer, geen pijn of verdriet. Alleen maar liefde.”

Matanja vindt steun bij haar lieve familie en door te praten met God. “Ik ervaar dat ik ‘hulp van Boven’ krijg als ik mijn hart lucht bij God. Hij is altijd bij me en zal me nooit alleen laten, ook als ik het leven moeilijk vind…”

Bekijk hier de televisie-uitzending met Matanja.
Beluister hier het lied ‘Stil’ waar Matanja over vertelt.