Orially's hart stopte plotseling: 'Ik smeekte ze: ga alsjeblieft door met reanimeren'

“Orially was geen prater”, vertelt zijn moeder Maritza. “Hij hield van school. Zelfs als hij ziek was, ging hij nog.” Het leven van de tiener speelt zich dan ook hoofdzakelijk af op school en thuis. In zijn vrije tijd sport hij, gamet hij graag en kijkt hij documentaires.

“Hij was een aparte, lieve jongen”, beaamt vader Ruthson, “We hadden nooit problemen met hem.”

Reanimatie

Op een vrijdagavond wordt Maritza gebeld dat er iets met Orially aan de hand is en dat er een ambulance onderweg is. Even later belt haar dochter dat hij gereanimeerd wordt. Maritza haast zich naar het adres waar haar zoon is, en moet toekijken hoe Orially lange tijd in de ambulance wordt gereanimeerd.

“Na twee uur vertelden ze dat ze zouden stoppen. Ik smeekte ze: ‘Alsjeblieft, blijf nog even doorgaan.’ Want in films zie je soms dat het dan toch helpt... De arts zei: ‘We hebben alles gedaan, het hart wil niet.’ Ik wist dat ze alles hadden gedaan, maar dat negeer je. Ik smeekte ze om door te gaan.”

Boos op God

Na autopsie blijkt dat Orially een zeldzame hartziekte had die vrijwel altijd dodelijk is. “Het is een nachtmerrie, je verwacht dit niet. Ik bid altijd voor mijn kinderen, dat het goed met ze zal gaan. Ik heb nooit kunnen bedenken dat mijn zoon zo’n kort leven zou hebben”, vertelt Maritza.

Lange tijd is ze boos op God. “Ik vroeg niet: waarom wij? Maar ik vroeg wél: waarom?”

Samen met vrienden en familie maakten ze een mooi graf voor Orially, met persoonlijke teksten en een afbeeldingen de spelcomputer waar hij zo van hield. Het is een plek waar Ruthson regelmatig komt. “Door weer en wind zit ik hier, hier heb ik rust. Dan zeg ik: ‘Orially, papa is hier. Ik heb alles schoongemaakt voor je.’ Dat voelt goed.”