Lynn verliest haar zusje (5): ‘Met Kerst hebben we nog altijd een plekje voor haar aan tafel’

één dag geleden · Leestijd 7 min

· · ·

Na een kampeervakantie in Spanje nemen de ouders van de achtjarige Lynn haar apart om te vertellen dat haar zusje Iris (5) ‘een bolletje in haar hoofd heeft, dat waarschijnlijk niet weg zal gaan’. Lynn (24): “Iris lag opgebaard op bed. Ik sliep naast haar op de grond, zodat ik zo lang mogelijk bij haar kon zijn.”

“Mijn zusje en ik waren altijd al veel in elkaars buurt. Samen keken we vaak Barbie-films, daar hadden we echt een obsessie mee”, herinnert Lynn zich. Maar Iris begint vreemde klachten te ontwikkelen. “Ze begon haar hoofd scheef te houden en dubbel te zien.” Wanneer Iris daarom zelfs tegen een fietspaaltje aanfietst, nemen haar ouders Iris mee naar de dokter.

De uitslag van de onderzoeken zijn niet goed: Iris heeft hersenstamkanker. Door Iris’ ziekte verandert er een hoop in het leven van de zussen. “In plaats van spelen, ging ik uit school met Iris mee naar het ziekenhuis, voor bijvoorbeeld bestraling of een scan. Ik vond dat heel eng, en vond het knap dat mijn zusje dat rustig onderging.”

'In plaats van spelen, ging ik uit school mee naar het ziekenhuis'

Zware behandeling

Na de diagnose vertellen de artsen dat Iris nog maar een paar weken te leven heeft. Levensverlengende behandelingen rekken haar leven uiteindelijk met negen maanden. Maar ook de behandeling eist zijn tol.

“In een hele korte tijd zag ik mijn zusje veranderen door alle medicatie, chemo en bestralingen. Eerst blies ze helemaal op en op het laatst werd ze juist weer dun. Helaas herinner ik mij vooral hoe ze eruit zag toen ze heel ziek was.”

Juf worden

Lynn vindt het wel fijn dat Iris bijna nooit in het ziekenhuis hoeft te slapen, ondanks dat ze daar dagelijks moet zijn voor bestralingen. “We woonden vlakbij het ziekenhuis en konden dus gemakkelijk heen en weer.” De ouders van Lynn en Iris blijven thuis om voor de meiden te zorgen.

'Mijn moeder legde uit dat Iris geen oma kon worden'

Iris beseft niet meteen dat ze niet meer beter zal worden. Lynn herinnert zich dat besefmoment nog goed. Terwijl Lynn samen met haar moeder en Iris knutselend aan de keukentafel zit, gaat het gesprek over wat de meisjes later willen worden. “Ik antwoordde dat ik juf wilde worden, of oma. Iris wilde dat ook. Mijn moeder legde toen uit dat Iris geen oma kon worden door haar ziekte. Iris werd erg verdrietig, maar leek het daarna te accepteren.”

Samen op pad

De ouders van Iris en Lynn besluiten om nog zoveel mogelijk herinneringen te maken met elkaar. Zo gaan ze samen een paar nachtjes naar Disneyland, waar Iris en Lynn allebei een prinsessenjurk mogen uitkiezen. Het wordt de jurk van Belle en het Beest. “Iris keek altijd erg tegen mij op en wilde dezelfde dingen doen, dus Iris wilde natuurlijk dezelfde jurk als ik. We liepen in die jurken door het hotel alsof we zelf prinsessen waren!”

Iris zit inmiddels in een rolstoel, want veel lopen kan ze niet meer. “We kregen daarom overal voorrang in Disneyland en gingen dan die hele rij voorbij”, glimlacht Lynn. Bij het attractiekarretje aangekomen, springt Iris vervolgens uit de rolstoel, wat verbaasde blikken oplevert. “Iris vond die verwarring heel grappig en moest erom lachen.”

Logeren

Een maand voor Iris’ overlijden, gaat het gezin op vakantie naar Curaçao. Iris is inmiddels al een stuk zieker geworden. Inmiddels zit ze niet alleen in een rolstoel, maar krijgt ze ook sondevoeding en heftige pijnstillers. Desondanks genieten ze met elkaar van de kleine dingen. “Lekker knutselen in de zon en gezellig samen ontbijten.” Dankzij een opblaasstoel kan Iris meezwemmen met Lynn. “Zij kon lekker dobberen en om haar heen deed ik dan bommetjes.”

Iris en Lynn mogen ook regelmatig bij elkaar op de kamer logeren. “Dat was helemaal feest”, lacht Lynn. “We mochten zelfs tot laat opblijven.” Om Iris’ gezondheid in de gaten te houden, staat op haar kamer een babyfoon. “Tijdens het logeren ‘bestelden’ we via de babyfoon chips bij mijn ouders. Dat was fantastisch, want normaal mocht dat natuurlijk echt niet. Nu mochten we dat allemaal. Daardoor heb ik veel mooie herinneringen met Iris.”

Negen maanden

Na negen maanden ziek te zijn geweest, overlijdt Iris. “Ze lag bij mijn ouders in bed. Daar voelde mijn moeder haar laatste hartslagen. Met zijn drieën zaten we om haar heen en hebben we gehuild.” Iris lag daarna opgebaard in haar eigen slaapkamer, op haar eigen bed. Dat kon dankzij een koelelement. “Ik heb nog naast haar bed geslapen op de grond, zodat ik zo lang mogelijk bij haar kon zijn. Dat klinkt misschien gek, maar was eigenlijk heel fijn.”

'Ik heb een knuffelbeer van Iris en daar praat ik soms tegen'

Knuffelbeer

Om haar zusje te herinneren, kijkt Lynn thuis graag naar oude videobeelden, bijvoorbeeld van hun uitje naar Disneyland. “Ook heb ik een knuffelbeer van Iris en daar praat ik soms tegen. ‘Ik hoop dat je meekijkt’, zeg ik dan. Of: ‘Wil je even op mijn huis passen?’”

Lynn is even stil. “Als ik aan mijn zusje denk, vraag ik mij vaak af: hoe waren we nu geweest? Dan was zij nu 21 - was ze een typische student geworden? Hadden we het goed met elkaar kunnen vinden?”

Op speciale dagen mist Lynn Iris het meest. “Haar sterfdag ligt dichtbij mijn verjaardag, dat vind ik een lastige periode. Maar ook het moment dat ik een diploma-uitreiking had, dat kon zij niet meemaken. Mocht ik ooit gaan trouwen, dan zal zij dat niet meemaken.”

Altaarkastje

De moeder van Lynn steekt elke avond een kaarsje aan voor Iris. Dat doet ze op het kastje waar een foto van Iris opstaat, verse bloemen en verschillende elfenbeeldjes. “Iris zei altijd dat ze een elfje zou worden als ze ging overlijden, dus dat zie je overal in huis terug. Ook haar kist was beschilderd met elfjes en het speciale kastje is dat ook.”

'Iris zei dat ze een elfje zou worden als ze ging overlijden'

Lynns moeder wisselt de foto op het altaarkastje regelmatig. Nu zit er een foto in uit de kerstperiode. Met Kerst krijgt Iris ook een speciale plek aan tafel: “We zetten er een tafeltje bij met haar foto en een kaarsje, zo is ze toch een beetje in ons midden.”

Doordat het hele gezin rouwtherapie heeft gevolgd na het overlijden van Iris, kunnen ze er goed over praten. “Met Kerst bezoeken we ook altijd even haar graf. Mijn moeder maakt haar graf op met de seizoenen, dus die is nu in kerstthema. Wat mos, lichtjes, kerstballen en een witte lichtgevende kerstboom."

"Eerst vond ik het spannend om haar graf te bezoeken. Ik zag het als de fysieke plek waar Iris lag en vond dat heel naar. Ik wou niet naar haar dode lichaam toe. Nu zie ik het als een plek om dicht bij haar te zijn en haar te herdenken. Daarom vind ik het inmiddels fijn om er af en toe naar toe te gaan.”

Rouw delen op TikTok

Lynn deelt open over wat haar en haar gezin is overkomen. “Ik vind het belangrijk om het erover te hebben omdat best veel mensen met rouw te maken hebben. Vorig jaar maakte ik een video over Kerst, met de boodschap ‘hoe gezellig Kerst ook is, er is altijd iemand die mist’.”

De weergave van deze TikTok vereist jouw toestemming voor social media cookies.

De video wordt goed bekeken en veel mensen delen hun ervaring met rouw in de reacties. “Dat is ook mooi. Ik vind het spannend om over het verlies te delen, want ik wil niet zielig gevonden worden. Ik vond het heel fijn dat er veel reacties waren van mensen die iemand misten met de feestdagen. De herkenning dat Kerst ook altijd een moeilijk feest blijft, vind ik heel fijn. Als mensen mij dan een berichtje sturen, denk ik: ‘daar doe ik het voor’.”