Lisa-Linde verloor haar tweelingzus: ‘Het voelt alsof ik er maar voor de helft ben’.

“Mijn hele leven heb ik het gevoel dat ik mijn wederhelft mis. Daardoor is mijn leven lastig gelopen en ben ik zoekende naar wie ik ben: Mag ik bestaan? Heb ik bestaansrecht?”, vertelt Lisa-Linde. Er is niet veel begrip voor haar verdriet, ervaart ze. “Mensen zeggen: je was zo jong, je hebt haar niet eens gekend. Maar we hebben wel samen in dezelfde buik gezeten, dichtbij elkaar.”

Doordat ze voortdurend het gevoel had dat ze iets miste, kreeg ze allerlei mentale problemen. “Het voelt alsof ik er maar voor de helft ben. Ik voel me schuldig als ik geniet, want mijn zus heeft dat nooit gekund.”

Ook thuis ervaart Lisa-Linde geen ruimte voor haar emoties. "Mijn ouders hadden hun eigen verdriet en konden er moeilijk over praten. Ze werden boos als ik dat wel wilde. Later is dat veranderd, nu doen ze in elk geval hun best daarvoor."

Mentale problemen

Inmiddels probeert Lisa-Linde haar leven op de rit te krijgen en de juiste therapie te vinden. Ook zoekt ze bewust naar lotgenoten, want elk jaar verliezen duizenden jongeren een broer, zus of ouder. Uit onderzoek blijkt dat veel jongeren, net als Lisa-Linde, daardoor mentale problemen krijgen en hun rouw ze belemmert in hun weg naar volwassenheid.

"Jongeren vinden het spannend om erover te praten, ze zijn bang dat het een te zwaar onderwerp is. Je weet niet hoe de ander gaat reageren, maar bovendien heb je zelf nog niet de juiste woorden voor het gemis. En daarbij wordt op deze leeftijd verwacht dat je gewoon doorgaat", ziet Lisa-Linde.

"We hebben wél samen in een buik gezeten"

Omdat ze weet hoe belangrijk het is om over haar verlies te praten, is ze betrokken bij het Rouwfestival, dat komende zondag speciaal in Utrecht voor jongeren wordt georganiseerd. Daar zal ze twee gedichten voordragen over rouw, die ze zelf geschreven heeft. "Dichten geeft mij ruimte in mijn hoofd. Ik vind het wel spannend om het voor te dragen, maar alles mag er zijn tijdens het festival, dit dus ook."