Janet schrijft een liefdevolle brief aan haar overleden zusje

Lieve Maris’,

Wie had dat ooit gedacht Maris’, dat jij ons voor zou gaan!?
Ons jongste zusje, één dag na je 36ste verjaardag, na een heel kort ziekbed van precies een half jaar.

Zo hadden we het niet afgesproken.
Jij die altijd had gezegd: ‘Ik verzorg pa en ma tot het eind’ als dat nodig mocht zijn,
omdat je toch alleen was, niet getrouwd was en geen gezin had.

Maar aan de andere kant heb je ons ook wel eens meegedeeld dat je dacht niet oud te worden.
We hebben ons na je overlijden vaak afgevraagd: waarop waren deze vermoedens gebaseerd?

‘Nooit zullen we jou vergeten’

Waarom beschreef je een half jaar voordat je ziek werd in je dagboek de hele ‘dankdienst’ voor jou leven!?
De liedjes, de voorkeur qua kleuren enzovoort.

Maris’ wat waren we gek met je, maar aan de andere kant knalde het ook wel eens flink, eerlijk is eerlijk.
Jij die altijd moest opboksen ‘tegen de maatschappij’, altijd weer moest jij je bewijzen! Vaak werden je gevoelens door ons en anderen niet begrepen.

Oprecht

Maar wat was je puur en oprecht, altijd eerlijk over alles en tegen iedereen, wie je ook voor je had!
Ondanks alles was je altijd vrolijk en goedlachs, terwijl je je niet altijd zo voelde, volgens je dagboekje.
Maris’ als ik toch nog eens één keer met je kon praten, als, als, als….

Ik mis je

Ik mis je hier op aarde.
Ik mis je om me heen.
Maar waar je nu bent, is het veel mooier dat weet ik wel. Daar was jezelf ook van overtuigd.
Jouw ‘steevast’ vertrouwen was voor ons een schrale troost tijdens ons rouwproces.
Voor altijd blijf jij ons jongste zusje: nooit zullen we jou vergeten!

Our family chain is broken,
and nothing seems the same;
but as God calls us one by one,
The chain will link again!

Je oudste zus Janet XX

Zou jij ook een brief willen schrijven aan jouw overleden dierbare? Lees hier hoe je jouw bijdrage kan insturen.

Janet en haar familie hebben uit onderstaand lied veel kracht en steun gehaald: