Ingrid (75) rouwt om haar man tijdens de coronacrisis: ‘Even knuffelen zit er helaas niet in’

Ze ontmoetten elkaar 52 jaar geleden tijdens de wekelijkse dansavond in Den Haag. Ingrid was destijds 22 jaar en was de jongste uit een groot gezin, Herman was juist de oudste uit een groot gezin.

Ingrid: ‘Mijn vader zei altijd: ‘Die Herman is een keurige jongen.’ Hij bracht me namelijk altijd op tijd thuis. Maar dat kwam omdat Herman altijd zelf op tijd thuis moest zijn, hij is streng opgevoed.’ Hermans vader overleed een jaar voordat Herman en Ingrid verkering kregen. Anderhalf jaar later overleed plotseling Ingrid’s vader. In die tijd leerden ze elkaar goed kennen en hadden ze veel steun aan elkaar.

Herman en Ingrid trouwden in 1969. Ze kregen drie kinderen, die op hun beurt ook weer kinderen kregen en al gauw telde de familie met aanhang maar liefst 19 koppen. Herman genoot het goede leven, mooie vakanties en fietsrondjes. En toen werd hij ziek.

Laatste wens

In 2007 werd de diagnose gesteld: darmkanker. Daar bleef het helaas niet bij, hij kreeg in de jaren die volgden nog meer ernstige ziektes onder de leden. Al die tijd bleef Herman positief en maakte hij er het beste van. In december 2019 waren Herman en Ingrid vijftig jaar getrouwd. Herman had nog een laatste wens, met de hele familie nog één keer op vakantie om deze mijlpaal te vieren.

De vakantie naar Turkije was gepland in oktober 2019. Ingrid vertelt: ‘Herman heeft gevochten om deze vakantie te realiseren. Vraag me niet hoe. Hij lag om de veertien dagen in het ziekenhuis. Pas een dag voor vertrek naar Turkije kreeg hij groen licht van dokter. Hij mocht gaan.’

Herman en Ingrid genoten intens van hun vakantie in Turkije. Ze maakten mooie herinneringen met elkaar. Het hotel regelde champagne voor hun huwelijksjubileum en de hele familie deed een fotoshoot op het strand.

‘De kleinkinderen maakten zich erge zorgen om opa. Hij kon amper lopen omdat hij last van zijn knieën had. Mijn zoon en schoonzoon hebben Herman toen samen in het zwembad laten zakken, zodat hij toch kon zwemmen. Hij vond het heerlijk, hij leek de gelukkigste man van de wereld,’ vertelt Ingrid.

‘Hij leek de gelukkigste man van de wereld’

Eenmaal terug in Nederland ging de situatie van Herman snel achteruit. De nacht voordat Herman stierf, werd hij wakker omdat hij naar de wc moest. Alle kinderen bleven die nacht slapen, en Ingrid was ook wakker. ‘Willen jullie nog een keer dat lied van ons 50-jarig huwelijk zingen?’, vroeg Herman. Zo gezegd, zo gedaan.

Daar zaten ze, de kinderen, Ingrid en Herman (75) op zijn sterfbed, en ze zongen in het holst van de nacht het lied ’50 jaar gelukkig samen’. Dit lied hadden de kinderen van Herman en Ingrid speciaal in elkaar gezet voor hun 50-jarig huwelijksjubileum, dat amper een maand daarvoor had plaatsgevonden.

Ingrid: ‘Op het laatst bleef ik hem maar knuffelen. ‘Vaarwel,’ zei hij nog. Dat was het laatste wat hij zei, ‘vaarwel’. Ik heb hem in liefde in laten gaan.’

Troost

Na de uitvaart begint er een nieuwe periode voor Ingrid. ‘Nu begint het hele circus pas he!’ In deze coronatijd voelt Ingrid het gemis van haar man extra. Ingrid: ‘Mijn kleindochter kwam pas even langs toen ze aan het hardlopen was. Ze komt dan even binnen, pakt zelf wat drinken en wat lekkers, maar even knuffelen zit er helaas niet in. Terwijl ik dat toch zo fijn zou vinden!’

‘Even knuffelen zit er helaas niet in’

Ondanks het verdriet kan Ingrid met een heel warm gevoel terugkijken op de crematie van Herman. ‘De dienst was zo waardevol. Met liedjes, mooie woorden. Ik heb nog een brief geschreven aan Herman. Die heb ik voorgedragen.’ De uitvaart is opgenomen, en nog regelmatig luistert Ingrid de opname van de crematie terug.

Ook leest ze regelmatig de brieven die haar kinderen hebben geschreven voor de uitvaartdienst. Ingrid vertelt: ‘Daarna kan ik alleen maar denken, wat hebben we een rijk gezin. Ik mis hem ontzettend, maar ik ben dankbaar dat we het zo goed hebben gehad.’