Blog Sarah | Ik mis je, mam

Je kunt me nog niet horen,
je kunt me nog niet zien.
Maar als ik in februari word geboren,
mag ik dan in dit lijstje misschien?

Oma

Mijn moeder houdt het gedichtje dat ingelijst is vast en kijkt me met grote ogen, die zich langzaam met tranen vullen, aan. Er klinkt een ‘ooh’ en ze slaat haar hand voor haar mond. ‘Echt!?’ vraagt ze en vliegt me in de armen. ‘Wat geweldig!’. Ze huilt. Ik huil. We weten allebei niet zeker of ze haar kleinkind zal kunnen zien. ‘Je wordt oma, mam…’. Ze houdt mijn hoofd tussen haar handen en zoent me op m’n voorhoofd. Ze straalt.

‘Trots liet ze de hele wereld weten dat ze oma was geworden.’

Toen onze zoon op 16 februari 2016 geboren werd was ze er nog. Dolgelukkig was ze. Ondanks dat ze zich niet goed voelde vanwege de chemo, kwam ze diezelfde avond naar ons toe, bleef ze enkele dagen, kocht ze kleertjes en dingen die wij vergeten waren te halen en genoot ze enorm. Ze noemde hem haar ‘schatteman’. Vol trots kon ze met hem in een stoel gaan zitten om hem eindeloos in zich op te nemen en zichzelf aan hem te laten zien in de hoop dat hij haar nooit, maar dan ook nooit, zou gaan vergeten.

Genieten

Haar eerste kleinzoon, haar allerliefste van dat moment. Op dat moment spraken we niet over wat er komen zou. We leefden gewoon en genoten. Mama hielp me, gaf me tips en zag me voor het eerst als moeder wat voor een geheel nieuwe dimensie zorgde. Trots liet ze de hele wereld weten dat ze oma was geworden.

Tweede kindje

Vannacht, 39 weken zwanger van ons tweede kindje, dacht ik terug aan al die momenten en werd ik verlamd door verdriet. Alles wat toen was, is nu niet meer. We zijn mijn moeder verloren. Exact zeven dagen nadat ik haar voor de tweede keer vertelde dat er nieuw leven in mijn buik groeide. Ik mis haar. Ze wilde er zijn, maar is er niet meer. Ik kan haar niet bellen als mijn dochter geboren is. Als ik bevallen ben, zal ik haar armen niet om me heen voelen. Ik kan haar niet meer om tips vragen en zal haar nooit zien stralen met haar kleindochter in haar armen. Nooit zal ze haar kleinkinderen op zien groeien en zij zullen oma alleen herkennen op foto’s omdat ik hen vertel dat dat mijn lieve mama, hun oma, is. Hun oma die nu in de hemel is. Ik mis je, mam. Was je nog maar hier.