“Ik ga dood dus komt mijn plekje vrij”
Als tiener Maartje weet dat ze gaat overlijden, schrijft ze een brief aan de toenmalige minister Verdonk. Of haar vriendin Derakshan die het land uit moet Maartjes plek mag innemen als ze er zelf niet meer is.
‘In de herfst van 2004, vlak nadat ze heeft gehoord dat de kanker terug is, schrijft de 14-jarige Maartje van Winkel een brief aan minister Verdonk waarin ze haar plaats in het leven afstaat. Zij zal doodgaan, ze heeft niet lang meer, dus er komt een plekje vrij voor haar Afghaanse vriendinnetje Derakshan. Vijf jaar eerder is Derakshan met haar ouders en broer naar Nederland gekomen, op de vlucht voor de Taliban, maar nu heeft ze te horen gekregen dat ze terug moet. Ze is in de klas in huilen uitgebarsten.’
Leven in de plaats van Maartje
Zo begint het aangrijpende verhaal in de Volkskrant: ‘Leven in de plaats van Maartje’. Beide meiden weten hoe levensgevaar voelt. Derakshan door de oorlog die ze heeft meegemaakt en Maartje door haar slopende ziekte.
‘Dan sta ik mijn plaats af, letterlijk’
Het jaar 2004 is onrustig rondom het asielbeleid. Het besluit van het kabinet om uitgeprocedeerde asielzoekers terug te sturen leidt tot protestacties door het hele land. Ook Derakshan hoort bij deze groep asielzoekers en Maartje schrijft voor haar vriendin de brandbrief. Liesbeth Staats, indertijd presentator van het Jeugdjournaal, zegt hierover: ‘Derakshan moest terug en het argument in de asieldiscussie was steeds: er is hier geen plek. Haar reactie was: dan sta ik mijn plek af, letterlijk, dan kan zij mijn sofinummer krijgen en straks mijn studiebeurs, ze hoeft niks te kosten. Daar was niets tegen in te brengen behalve dan dat Verdonk nee zei.’ Drie maanden later overlijdt Maartje al en weet ze niet hoe het met Derakshan af zal lopen.
Lees verder in dit artikel over Maartjes verbijsterende ziekteproces en de verrassende wending in het leven van Derakshan.
