Hendrik voelde zich gezien door zijn oma: ‘Ze was doodziek, en toch stond ze daar’

Oma Hennie was de spil van de familie, vertelt Hendrik. “Als kind kwam ik veel bij haar. Ze stond altijd voor me klaar en omarmde al haar kleinkinderen, ieder met z’n eigenschappen. Voor haar was ik goed zoals ik was. Dat ben ik nooit vergeten.”

Hippe oma

Hennie was een hippe, vlotte oma, die zorgde dat ze er goed uitzag, maar er ook strikte opvattingen op nahield: “Ze vond dat je als vrouw niet met de broek naar de kerk mocht. En als ze bij ons thuis kwam, trok ze de kasten open en zette ze de boel recht. De Urker-mentaliteit: het moet schoon en netjes zijn.”

Hendrik vindt het bijzonder hoe zijn oma altijd voor hem opkwam: “Op mijn stageplek was er iemand die me niet goed behandelde. Ze was in staat om in de auto te stappen en naar diegene toe te gaan...”

Vechtlust

Ook als ze botkanker krijgt en daardoor veel pijn heeft, laat Hennie die vechtlust zien: “Met mijn diploma-uitreiking stond ze er. Ze was doodziek, maar ze liet het niet merken. Die verbetenheid, dat ze zo begaan met me was en alles voor me wilde doen, dat gaf me zo’n warm gevoel.”

De mensen op Urk herinneren Hendrik er nog vaak aan hoe geliefd zijn oma was. En, hij gelooft dat hij haar weerziet in de hemel. “Dat heeft ze ons over haar graf meegegeven; dat we weten dat we een toekomst vol van hoop mogen hebben, samen met haar.”

Bekijk de uitzending met Hendrik zondag 2 november om 9 uur op NPO 2.