Ga naar submenu Ga naar zoekveld

Graddy verliest haar man en kind: ‘Ergens ben ik blij dat mijn zoon eerst is gegaan’

1 oktober 2022 · Leestijd 8 min

Als haar man Wim ziek wordt, bereidt het gezin van Graddy zich voor op een toekomst zonder man en vader. Maar dan vindt ze haar 21-jarige zoon Daniël dood in zijn bed. Een onwerkelijke tijd breekt aan: “Ik heb nu pas het gevoel dat ik het aan het verwerken ben.”

Het is 1985 en Graddy werkt op kantoor bij een bouwproject. Ze kijkt uit het raam en ziet een opvallende verschijning lopen: een grote, blonde, gespierde man. Graddy weet het meteen: “Met jou ga ik trouwen.”

Graddy hoort naar welke kroeg deze man gaat, en zoekt hem daar op. Wim en Graddy raken aan de praat, en een half jaar later wonen ze samen. “Hij was een lieve man, die hard werkte. Zijn lach hoorde je altijd overal bovenuit en hij was erg sociaal. Als we samen over straat liepen kwam hij altijd wel een bekende tegen.”

Wim en Graddy 1986
Wim en Graddy, 1986.

Trouwen

Een jaar na hun eerste ontmoeting koopt het stel een huis. De notaris stelt voor dat het praktisch is om te trouwen, dus volgt er een bruiloft. Die dag worden twee huwelijken voltrokken: “Mijn broer trouwde met Wims zus. Zij zijn nog steeds samen,” vertelt Graddy trots.

Graddy en Wim gaan samen veel op stap. “Als Wim en ik ons verveelden, gooiden we een dartpijltje in de kaart van Nederland, en dan gingen we op die plek eten.” Wim wil eigenlijk geen kinderen, maar geeft toch toe. “Ik was meteen zwanger. Wim vond het fantastisch, wilde er daarna wel vijf,” lacht Graddy. Het blijft bij twee kinderen: Charlotte en Daniël.

Samen laatste gezinsfoto
'De laatste foto waar we samen opstaan als gezin'.

Heftige boodschap

In de jaren die volgen trekt het gezin veel samen op, en de deur staat altijd open voor andere mensen. Maar dan krijgen ze een heftige boodschap: Wim krijgt op zijn 54e de diagnose kanker. Hij blijkt uitzaaiingen te hebben en gaat een periode met veel behandelingen in. “Daan wou eigenlijk niet geloven dat zijn vader ongeneselijk ziek was. In het begin ging het ook goed met Wim, hij bleef werken, deed nog veel in huis en kookte altijd.” Maar na verloop van tijd moet Graddy steeds meer zorgtaken op zich nemen.

'Ik blijf tot mijn dertigste bij je wonen'

Op een avond heeft Daniël gekookt voor zijn ouders. Dochter Lotte is al uit huis, dus eten ze met z’n drieën. Graddy: “We hielden rekening met Wims einde, en Daan vertelde dat hij een mooi liedje gevonden had voor op Wims crematie. Houten pak, van Willem. Daan was verdrietig, en zei: ‘Ik blijf tot mijn dertigste bij je wonen, en dan kook ik. Dan hoef je het alleen maar op te warmen als je thuiskomt.’” Zijn ouders reageren: “We zien het wel jongen, papa blijft wel.”

7 Daniel en Wim
Daniël & Wim.

Geen reactie

Diezelfde avond komt Tycho, de beste vriend van Daniël langs om gezellig te kaarten en een biertje te drinken. Om half één is Wim op van vermoeidheid, dus vertrekken de jongens naar het huis van Tycho.

Om half vier die nacht hoort Graddy haar zoon thuiskomen. Ze ziet hem de volgende dag niet, en denkt dat hij op zijn kamer zit te gamen. “Daan deed zijn eigen ding, een jongen van 21 komt niet zijn moeder vragen om een broodje als hij wakker wordt.” Er komen wat mensen koffiedrinken, en Graddy doet wat klusjes in huis. Wanneer ze ziet dat het al half 6 is, roept ze Daniël, maar hij reageert niet.

Daniel Varen 2011
Daniël, 2011.

Koud

Graddy loopt naar boven: “Lig je nou nog in bed?” Ze kijkt naar Daniël, ziet dat er iets niet klopt en roept naar Wim: “Hij is bewusteloos!” Dan geeft ze Daniël een tik in zijn gezicht om hem wakker te maken. “Maar op het moment dat mijn hand zijn wang raakte, voelde ik dat hij koud was,” vertelt Graddy geëmotioneerd.

De paniek slaat toe. “Hij is dood! Hij is dood!” roept Graddy. Ze belandt in een surrealistische film. Hun “allerliefste buurman,” Pieter-Jan, schiet te hulp en belt 112. Ambulance en politie arriveren en ze reanimeren Daniël. Maar hij wordt niet wakker.

'Ik dacht: Daan, nu is het leuk geweest…'

De politie gaat uit van een onnatuurlijke dood, dus ook de forensische recherche komt. Graddy: “Ik zat maar in de woonkamer, te wachten.” Om half 11 ‘s avonds wordt het lichaam van Daniël vrijgegeven en mag Graddy naar hem toe. Ze loopt naar boven en kan het nog steeds niet bevatten: “Ik dacht: Daan, nu is het leuk geweest…”

1 Daniel

Daniël wordt meegenomen voor verder onderzoek. Daaruit blijkt dat Daniël een aangeboren hartafwijking heeft, hij is overleden door een hartstilstand. “Vroeg of laat zou hij een hartaanval hebben gehad, dus ik vind het een fijn idee dat hij thuis was. Het is gelukkig niet op zijn werk, met uitgaan of tijdens het scooter rijden gebeurd. Hij was thuis, in zijn eigen bed. Bij ons.”

'Zijn vrienden hebben de kist het huis uit gedragen'

Erehaag

Door de lockdown mogen er maar dertig mensen bij de crematie van Daniël zijn. “Maar Daan was een joviale jongen die ontzettend veel mensen kende. Hij stond thuis opgebaard. De hele week was het heel druk in huis. Ik moet zeggen dat ik me niet zoveel van die tijd herinner. Zijn vrienden hebben de kist het huis uit gedragen. Een erehaag mocht eigenlijk niet, maar toch stonden er veel mensen.”

2 Daniel

Een jaar na het overlijden van Daniël herdenken familie en vrienden Daniël samen. Graddy: “We hebben een deel van Daans as uitgestrooid aan het strand. Zo konden de mensen die niet bij de crematie waren door de lockdown ook nog echt afscheid nemen.”

6 Uitstrooien as Daniel 31.05.2021
Het uitstrooien van de as.

In de tijd na Daniëls overlijden zijn het de kleine knipoogjes die Graddy hoop geven. “Toen ik Daans rugzak een keer nazocht, vond ik opeens een bieropener met de tekst: ‘Leef met je kop omhoog’. Door dat soort dingen voel ik dat hij erbij is.”

Verhuizen

Maar met een verdrietige dochter en een zieke man heeft Graddy geen tijd om de gebeurtenissen te verwerken. “Als ik eraan toe kwam, moest ik stoppen omdat er iets gedaan moest worden.” Het huis, waar ze al 36 jaar woont, voelt zwaar. “Elke keer als ik langs Daans kamer liep, werd ik heel verdrietig. Wim wilde meteen al weg, maar ik nog niet.” Als Wim door zijn ziekte echt niet meer naar boven kan, is het toch tijd om het huis te verkopen.

'Huilend heb ik zijn spullen weggegooid'

Graddy krijgt hulp aangeboden, maar de kamer van Daniël wil ze graag alleen opruimen. Een moment van diepe rouw: “Ik ben in mijn eentje, huilend, naar de werf gereden. Huilend heb ik zijn spullen weggegooid.” Met veel hulp van onder andere de vrienden van Daniël ruimt ze de rest van het huis leeg. Graddy verhuist met Wim naar een appartement, 300 meter verderop.

“Ergens ben ik blij dat Daan eerst is gegaan. Ik heb dit nu nog samen met Lotte en Wim mogen doen. Wim en ik rouwden anders, hij was geen prater. Maar we deden het samen, hij was er voor mij. En ik voor hem.”

4 Daniel en Wim
Daniël & Wim.

Een plek voor mij

De urn van Daniël heeft nog geen plek op een begraafplaats. Graddy merkt dat Lotte en haar moeder, maar ook anderen een plek missen om Daniël te herdenken. “Dus zei ik tegen Wim dat ik dat toch voor Daan wilde regelen.” Graddy schiet vol. “Wim zei: ‘Dat is goed, Maar dan moet je beloven dat je daar ook een plek voor mij hebt.’ Zo gezegd zo gedaan. We zouden op 3 mei 2022, twee jaar na Daans overlijden, de urn van Daan op de begraafplaats neerzetten en samen lunchen met de mensen die ons steunen.

'Och lieverd, ga maar, het is goed'

Maar op 22 december, de trouwdag van Wim en Graddy, wordt Wim opgenomen in het ziekenhuis. Ongeveer twee weken later overlijdt hij. “Ik zei op het laatst tegen hem: och lieverd, ga maar, het is goed.” Graddy besluit om ook Wims urn op 3 mei op de begraafplaats te zetten, tegelijk met die van Daniël.

8 Wim en Graddy
Graddy & Wim.

Week voor week

Rouwen om Wim en Daniël is niet met elkaar te vergelijken. “Wim heeft na Daans overlijden zoveel gedaan om bij me te blijven, soms tegen beter weten in. Ik ben heel blij dat hij nu rust heeft. Het overlijden van Daan voelt nog steeds heel raar. Lotte en ik beginnen nu pas echt met rouwen om Daan.

“Het is fijn om me geen zorgen meer te maken over de ziekte van Wim, al had ik nog tien jaar met liefde voor hem gezorgd. Na het overlijden van Daan was ik echt aan het overleven. Eerst leefde ik dag voor dag, nu week voor week. Soms voel ik dat mensen me zielig vinden. Maar ik ben ook nog Graddy, een eigen persoon.”

'Lotte en ik beginnen nu pas echt met rouwen om Daan'

De laatste wens van Wim was om 60 te worden in Noorwegen. Dus gingen Graddy, Lotte, en Lottes vriend afgelopen zomer op vakantie naar Noorwegen. “Op Wims verjaardag aten we taart en reden we naar de Noordkaap. De hele tijd regende het, maar toen we het laatste beetje as van Wim en Daan daar uitstrooiden was het droog. Op de terugweg regende het weer.” Na dit moment kan de vakantie van start gaan, Graddy voelt: “Het is goed. Nu beginnen de nieuwe herinneringen.”

Annemarie en Marike verloren hun dochter: ‘Je leven stopt niet als je kind doodgaat’

Lees ook over:

Annemarie en Marike verloren hun dochter: ‘Je leven stopt niet als je kind doodgaat’
Boer Willeam verliest zijn vrouw: ‘Ik probeer een goede vader te zijn, maar ben geen goede moeder’

Lees ook over:

Boer Willeam verliest zijn vrouw: ‘Ik probeer een goede vader te zijn, maar ben geen goede moeder’

Geschreven door

Hedi

Misschien ook wat voor jou

Ontvang bemoedigende artikelen en verhalen in je mailbox

We sturen je elke week een selectie van indrukwekkende verhalen en inspirerende artikelen.

E-mailadres

Lees onze privacyverklaring.

--:--