Verdriet omgezet in liefde: Ellen maakt gedichtjes nadat haar kleine neefje overlijdt

Vijfentwintig uur

Het leven kan heel mooi zijn, er is zoveel om dankbaar voor te zijn. Maar inmiddels weet ik dat het ook heel anders kan lopen. Het overlijden van mijn mijn neefje Josha markeerde het begin van een zwart hoofdstuk in ons leven. Slechts vijfentwintig uur leefde hij.

Op 16 juni 2016 werd Josha geboren. Een prachtig mannetje, helemaal compleet. Tijdens de zwangerschap waren er wat complicaties, maar bij zijn geboorte zag alles er goed uit en dus hadden we als familie de hoop dat alles goed zou komen. Maar die hoop sloeg om in wanhoop toen Josha in het ziekenhuis een klaplong kreeg en moest vechten voor zijn leven. Vijfentwintig uur lang heeft hij bij zijn ouders mogen zijn en stierf daarna in hun armen.

‘We leefden allemaal in een soort roes, want dit kon toch niet echt waar zijn?’

De golf van gevoelens die er toen over mij heen kwam, is niet te beschrijven. De leegte, de kilte, het verdriet. En voor mij als ‘buitenstaander’ voelde ik vooral ook de onmacht. We leefden allemaal in een soort roes, want dit kon toch niet echt waar zijn? Een leven is verloren, een leven dat had moeten zijn.

Gedichtjes

Na Josha’s begrafenis ben ik gedichtjes over hem gaan schrijven. Ik wilde het gevoel van zijn ouders proberen om te zetten in woorden en mijn eigen verdriet van me afschrijven. Het maken van gedichtjes is voor mij altijd al een uitlaatklep geweest en op deze manier kon ik iets doen met al deze gevoelens.

De gedichtjes die ik voor ze schreef heb ik uiteindelijk gebundeld in een persoonlijk ‘Bundeltje Gemis’. Nadat de moeder van Josha dit op haar social media deelde, kwamen er veel reacties en aanvragen binnen. Uiteindelijk besloot ik daarom een algemeen dichtbundeltje te schrijven. Zo is Bundeltje Gemis ontstaan. Inmiddels schrijf ik al anderhalf jaar gedichten voor sterrenouders en ben ik druk bezig met een tweede dichtbundel.

‘Josha heeft mij geleerd dat het gemis groot is, maar de liefde altijd groter.’

Ik vind het mooi om te zien dat Josha zoveel liefde en steun heeft voortgebracht, want alles is gestart uit zijn naam. Ik ben er trots op dat ik zijn tante mag zijn, hij hoort voor altijd bij onze familie. Mijn kinderen groeien op met hun neefje in de hemel; we praten over hem en missen hem. Josha heeft mij geleerd dat het gemis groot is, maar de liefde altijd groter.

Lees hieronder drie gedichtjes die Ellen voor Bundeltje Gemis schreef.

Herinneringen

Als de avond langzaam valt
Begint het lichtje dat voor jullie brandt
In de avondschemering te dansen
En ik zie hoe jullie liefde in alle kleuren verschijnt

Ik ruik jullie zoete geur en voel jullie dichtbij
Als ik mijn ogen sluit
En heel even zijn wij weer samen in het moment
Voordat dit gevoel weer langzaam verdwijnt

Jullie leven in mijn herinneringen
En daar houd ik jullie zo stevig vast
In mijn hart en ziel is de plek
Waar jullie lichtje voor altijd schijnt.

Verbinding

Ik voel het in mijn hart
De verbinding die er tussen ons is
Ik voel het in al mijn liefde
En ik voel het in al het gemis

Ik voel een onzichtbaar lijntje
Dat mijn hart met jullie heeft verbonden
Onbreekbaar en rotsvast
Mijn liefde voor jullie blijft ongeschonden.

Vriendschap

Vrienden zijn gekomen en zijn gegaan
Want niet alle vriendschappen kunnen alles aan

In voor- en tegenspoed is hoe het zou moeten zijn
Maar sommige vriendschappen doorstaan niet deze pijn

Waarde wordt gehecht aan vrienden die zijn gekomen en gebleven
Die mij helpen met mijn verdriet en mij de ruimte geven

Die luisteren en luisteren en dan nog een keer
En die een knuffel geven tegen mijn hartzeer

Die de naam van mijn kindje noemen, ook als dat soms moeilijk is
Die weten ‘dit is niet voor even, maar voor altijd een gemis’

Die kaartjes sturen met de jaardag of gewoon zomaar even
Mensen waarvan ik weet dat ze echt om me geven

Mensen die zullen blijven, omdat ze dit met mij doorstaan
Die goud waard zijn en die ik nooit meer laat gaan.

Meer van Ellens gedichten kun je lezen op haar website.